Rumpler C.IV był niemieckim samolotem rozpoznawczym w układzie dwupłata z okresu I wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w 1917 roku. Maszyna weszła do produkcji w tym samym roku. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Mercedes D.IVa o mocy 260 KM. Długość samolotu wynosiła 8,41 m, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 12,66 metra. Uzbrojenie pokładowe składało się z dwóch karabinów maszynowych kal. 7,92 mm: LMG 08/15 oraz Parabellum MG14. Maszyna mogła też zabierać ładunek bomb o masie do 100 kilogramów.
Model C.IV został opracowany przez wytwórnię lotniczą Rumpler Flugzeugwerke, jako ewolucyjne rozwinięcie modelu C.III. W stosunku do swego poprzednika różnił się wykorzystaniem zupełnie nowej jednostki napędowej, jak również inna konstrukcją i kształtem części ogonowej. Warto dodać, że na podstawie tego modelu opracowano również wodnosamolot Rumpler 6B-2 napędzany jednak silnikiem Mercedes D.III. W toku służby Rumpler C.IV okazał się bardzo udaną maszyną o wysokich osiągach, jak na maszynę tej klasy oraz stosunkowo łatwą w pilotażu. Był wykorzysytwny przede wszystkim na froncie zachodnim i we Włoszech. Po 1918 r. wszedł do służby w lotnictwie belgijskim i jugosłowiańskim.
W 1916r. brytyjski Royal Flying Corps zamówił w kilku firmach lotniczych dwumiejscowy samolot myśliwski, który mógłby się sam obronić przed atakami samolotów przeciwnika. Miał się do tego przyczynić obserwator lub strzelec w drugiej kabinie obsługujący zamocowany na obrotnicy ruchomy karabin maszynowy. Budowy takiego samolotu podjęła się firma Bristol, a na początku 1916r. inż. Frank Bornwell konstruktor firmy zaprojektował samolot w układzie dwupłatu, o kadłubie zawieszonym między płatami i o bardzo małej odległości kabin odkrytych pilota i obserwatora lub strzelca, aby łatwo mogli się porozumiewać. Prototyp samolotu napędzany silnikiem rzędowym Falcon, oznaczono jako Bristol F.2A i oblatano w dniu 9 września 1916r. Podczas prób w locie prototyp potwierdził dobre właściwości pilotażowe i założone osiągi. Zamówiono wtedy 50 sztuk tych samolotów, w które wyposażono dwa dywizjony Royal Flying Corps. Po wprowadzeniu kilku zmian konstrukcyjnych przystąpiono do produkcji seryjnej odmiany samoloty oznaczonej jako Bristol F.2B Fighter. Oprócz zamówień lotnictwa brytyjskiego do wytwórni wpłynęły także zamówienia z innych państw. Ogółem od 1916r. do końca I wojny światowej wyprodukowano 3101 samolotów Bristol F.2B Fighter, a po jej zakończeniu dalszych 378 samolotów dla lotnictwa brytyjskiego i 49 dla zagranicy. Produkowano je także na licencji w USA 50 sztuk i Belgii 40 sztuk. Po raz pierwszy samoloty Bristol F.2B w liczbie 6 sztuk z 40. dywizjonu stoczyły walkę powietrzną 5 kwietnia 1917r. nad Arras we Francji z 5 samolotami myśliwskimi z eskadry Richthofena. Piloci niemieccy zestrzelili wtedy 4 samoloty angielskie, nie ponosząc strat. Dopiero zmiana taktyki stosowania tych samolotów z defensywnej na ofensywną wykazały ich zalety i piloci na tych samolotach odnieśli szereg zwycięstw i tak 20 dywizjon RFC wyposażony w samoloty Bristol F.2B Fighter zestrzelił łącznie 613 samolotów wroga. Indywidualnie najwięcej zwycięstw na samolotach tego typu odniosła załoga kanadyjska: mjr pil. A. Mac Keever i strzelec L. F. Powell, pierwszy z nich w ciągu pół roku zestrzelił 30, a drugi 6 samolotów niemieckich. Zalety tego samolotu jakie potwierdziły się w trakcie walk w I wojnie światowej spowodowały, że w lotnictwie brytyjskim RAF używany był aż do 1932 roku. Do połowy lat trzydziestych używany był także w lotnictwie m.in. w Belgii, Chinach, Hiszpanii. Irlandii i Meksyku. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 192 km/h, prędkość wznoszenia: 5,1 m/s, pułap maksymalny 6100 m, zasięg maksymalny: 467 km, uzbrojenie: stałe-3 karabiny maszynowe kal.7,7mm.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
