W armii brytyjskiej na początku II światowej właściwie cała artyleria wchodziła w skład Royal Artillery i jedynie stosunkowo niewielkie oddziały należały do Royal Horse Artillery, ale ich wyposażenie oraz struktura były bardzo podobne do tych w Royal Artillery. W chwili wybuchu II wojny światowej na wyposażenie artylerii brytyjskiej wchodziła bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder, ale we wrześniu 1939 r. było jej stosunkowo niewiele i nadal opierano się jeszcze na armacie 18-funtowej pamiętającej lata I wojny światowej. Należy jednak dodać, że stan rzeczy szybko ulegał zmianie. W 1941 r. wprowadzono też do uzbrojenia średnią armatę BL 4.5 inch Medium Gun kal. 114 mm, a w 1942 r. bardzo udaną armatę BL 5.5 inch Gun kal. 140 mm. Natomiast kośćcem artylerii ciężkiej była zmodyfikowana haubica BL 7.2-inch howitzer kal. 183 mm. Warto dodać, że brytyjska artyleria już od początku II wojny światowej była w pełni zmotoryzowana co pozytywnie odróżniało ją od artylerii niemieckiej, która nadal w dużym stopniu opierała się na trakcji konnej. Warto dodać, że od 1940 r. podstawową jednostką brytyjskiej artylerii polowej była bateria złożona z 6, a późnej 8 dział. Sporą zaletą było również wprowadzenie wysuniętych obserwatorów artyleryjskich (angielski skrót FOO), którzy mogli żądać wsparcia artyleryjskiego nie tylko z własnej baterii, ale też od artylerii pułkowej czy dywizyjnej. Ten element, jak również wiele innych (np. wysoka mobilność, dobre wyszkolenie, dobra łączność, niezły sprzęt) sprawiało, że brytyjska artyleria polowa w czasie II wojny światowej (zwłaszcza w okresie 1943-1945) cechowała się wysoką elastycznością działania i była w stanie skutecznie wspierać własne jednostki piechoty czy zmechanizowane.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
