Jeep Willys (inne nazwy: Willys MB, Jeep) to amerykański samochód osobowo-terenowy z okresu II wojny światowej oraz okresu powojennego. Pierwsze prototypy wozu powstały w 1940 r., a produkcja seryjna trwała w latach 1940-1945. W jej toku powstało blisko 650.000 jego egzemplarzy! Masa wozu wynosiła ok. 1,1 tony, przy długości 3,36 m oraz szerokości 1,57 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik o mocy 60 KM. Prędkość maksymalna dochodziła do 105 km/h.
Jeep Willys został opracowany na zamówienie i zapotrzebowanie US Army, która w 1940 r. w obliczu wojny, zgłosiła zapotrzebowanie na zupełnie nowy samochód osobowo-terenowy o ładowności do 250 kilogramów z napędem na cztery koła, który mógłby być produkowany na masową skalę. Warto dodać, że początkowo zdecydowany faworytem w przetargu były zakłady American Bantam Car z wozem Bantam BRC. Jednak Departament Obrony USA dążąc do zapewnienia sobie jak najlepszego projektu wozu oraz starając sobie zapewnić bezproblemową produkcję seryjną, przekazał plany wozu Bantam BRC zakładom Willys oraz Ford. W oparciu o te plany zakłady Willys opracowały Jeepa, który posiadał zdecydowanie lepszą jednostką napędową od oryginalnego Bantam BRC, jak również był doskonalszy mechanicznie. Finalnie, to właśnie ten wóz, czyli Willys Jeep, wygrał przetarg dla US Army. Prezentowany samochód był produkowany na faktycznie masową skalę i trafił do niemal wszystkich armii anglosaskich walczących w II wojnie światowej, a za sprawą programu Lend-and-Lease, także do Związku Radzieckiego. Brał udział w działaniach wojennych w Afryce Północnej, we Włoszech, w Europie północno-zachodniej oraz na Pacyfiku. Często przyjmuje się, że Jeep Willys jest jednym z symboli amerykańskiego tryumfu w II wojnie światowej.
Winston Churchill, będąc pod wrażeniem akcji przeprowadzonej przez niemieckie wojska powietrznodesantowe na Krecie w 1941 r., doprowadził do sformowania pierwszych brytyjskich jednostek powietrznodesantowych. Pierwszą taką jednostką był Regiment Spadochronowy (The Parachute Regiment), a pierwszą swoją akcję brytyjscy spadochroniarze przeprowadzili w 1942 roku. Natomiast rok wcześniej sformowano 1. Dywizję Spadochronową, a dwa lata później (w 1943 r.) 6. Dywizję Spadochronową. Warto dodać, że obok tych dwóch dywizji funkcjonowała również 2. Samodzielna Brygad Spadochronowa sformowana w 1942 roku. Obie brytyjskie dywizje spadochronowe posiadały w swym skaldzie od czterech do pięciu brygad piechoty spadochronowej oraz szybowcowej oraz jednostki wsparcia, na przykład odziały przeciwpancerne, pododdział czołgów lekkich czy pododdziały inżynieryjne i saperskie. Brytyjskie wojska spadochronowe walczyły zarówno w toku walk w Afryce Północnej (1942-1943), w toku lądownia na Sycylii i w południowych Włoszech (1943), jak i w toku walk w Normandii (1944) czy w toku nieudanej operacji Market-Garden (1944). Zostały też użyte w toku forsowania Renu (1945) i w ostatnich walkach na terenie Niemiec.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
