Czołg Mark II to brytyjski czołg, często klasyfikowany jako czołg ciężki z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się w 1916 r., a produkcja seryjna trwała na przełomie lat 1916-1917. W jej wyniku powstało 50 czołgów tego typu. Wóz był napędzany pojedynczym silnikiem gaźnikowym o mocy do 105 KM, a jego masa wahała się od 27 do 28 ton. Na uzbrojenie pojazdu (w tzw. wersji męskiej – ang. Male) składały się dwie armaty kal. 57 mm oraz trzy karabiny maszynowe Hotchkiss kal. 8 mm, natomiast w tzw. wersji żeńskiej (ang. Female) – pięć karabinów maszynowych w tym jeden Hotchkiss kal. 8mm oraz cztery Vickers kal. 7,7 mm.
Mark II został opracowany na podstawie czołgu Mark I. Od swego poprzednika przejął główne założenie konstrukcyjne, takie jak kształt romboidalny kadłuba i gąsienic, brak wieży z uzbrojeniem oraz jego umieszczenie w sponsonach na burtach wozu. Jednocześnie, od samego początku, zakładano, że Mark II będzie przeznaczony przede wszystkim do zadań szkoleniowych, jak również wprowadzono w nim liczne, choć raczej drobne, ulepszenia mechaniczne wynikające z eksploatacji wozów Mark I. Pomimo faktu, że czołgi Mark II miały służyć jako wozy szkoleniowe zostały użyte w bitwie pod Arras w kwietniu i maju 1917 roku, ponosząc jednak ciężkie straty.
Czołg Mark V to brytyjski czołg, często klasyfikowany jako czołg ciężki z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się pod koniec 1917 r., a produkcja seryjna rozpoczęła się na przełomie lat 1917-1918. W jej wyniku powstało ok. 400 czołgów tego typu. Wóz był napędzany pojedynczym silnikiem Ricarda o mocy do 150 KM, a jego masa dochodziła do 30 ton. Na uzbrojenie pojazdu (w tzw. wersji męskiej – ang. Male) składały się dwie armaty kal. 57 mm oraz trzy karabiny maszynowe, natomiast w tzw. wersji żeńskiej (ang. Female) – pięć karabinów maszynowych. W niewielkiej liczbie weszły też do służby tzw. wersja Composite (albo Hermaphrodites) uzbrojona w pojedynczą armatę kal. 57 mm oraz cztery karabiny maszynowe.
Mark V został opracowany na podstawie czołgu Mark IV. Od swego poprzednika przejął główne założenie konstrukcyjne, takie jak kształt romboidalny kadłuba i gąsienic, brak wieży z uzbrojeniem oraz jego umieszczenie w sponsonach na burtach wozu. Otrzymał jednak nową jednostkę napędową i co równie ważne – inny układ przeniesienia napędu oraz mechanizm skrętu gąsienic. Pojawiła się również wieża obserwacyjna dla dowódcy wozu. Czołg był również znacznie bardziej dopracowany mechanicznie od swego poprzednika, a grubość jego pancerza wahała się od 6 do 14 milimetrów. Czołgi Mark V zostały użyte bojowe po raz pierwszy w bitwie pod Hamel w lipcu 1918 roku. Użyto ich również na szeroką skalę w bitwie pod Amiens w sierpniu 1918 roku. Co ciekawe, zostały definitywnie wycofane z British Army dopiero na początku lat 30. XX wieku!
Czołg Mark I to brytyjski czołg, często klasyfikowany jako czołg ciężki z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się w 1916 r., a produkcja seryjna wystartowała w tym samym roku. Wóz był napędzany pojedynczym silnikiem gaźnikowym o mocy do 105 KM. Długość pojazdu wynosiła 7,93 m, przy szerokości całkowitej rzędu 4,19 metra. Na uzbrojenie pojazdu (w tzw. wersji męskiej – ang. Male) składały się dwie armaty kal. 57 mm oraz trzy karabiny maszynowe, natomiast w tzw. wersji żeńskiej (ang. Female) – pięć karabinów maszynowych.
Czołg Mark I był pierwszym brytyjskim czołgiem z okresu Wielkiej Wojny, który został wykorzystany na szeroką skalę oraz pierwszym czołgiem użytym bojowo w historii! Został opracowany na podstawie założeń i wniosków płynących z eksploatacji prototypowego czołgu Little Willie. Jednocześnie jednak wyraźnie różnił się od niego umieszczeniem gąsienic czy kształtem kadłuba, chociaż był napędzany takim samym silnikiem. Czołg Mark I wprowadził również typowy dla brytyjskich czołgów lat 1916-1918 kształt romboidalny. Wóz nie posiadał wieży, a całe uzbrojenie została zamontowano na sponsonach po burtach czołgu. Mark I został użyty po raz pierwszy bojowo we wrześniu 1916 roku w bitwie nad Sommą.
Czołg Mark IV to brytyjski czołg, często klasyfikowany jako czołg ciężki z okresu I wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się w 1917 r., a produkcja seryjna trwała w latach 1917-1918. W jej wyniku powstało ok. 1220 czołgów tego typu. Wóz był napędzany pojedynczym silnikiem Daimler-Foster o mocy do 105 KM, a jego masa wahała się od 27 do 29 ton. Na uzbrojenie pojazdu (w tzw. wersji męskiej – ang. Male) składały się dwie armaty kal. 57 mm oraz trzy karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm, natomiast w tzw. wersji żeńskiej (ang. Female) – pięć karabinów maszynowych Lewis kal. 7,7 mm.
Mark IV został opracowany na podstawie czołgu Mark I. Od swego poprzednika przejął główne założenie konstrukcyjne, takie jak kształt romboidalny kadłuba i gąsienic, brak wieży z uzbrojeniem oraz jego umieszczenie w sponsonach na burtach wozu. Główna modernizacja dotyczyła wyraźnego wzmocnienia pancerza oraz umieszczenia zbiornika paliwa w innej części pojazdu. Wóz był również generalnie sprawniejszy mechanicznie i mniej zawodny od swego poprzednika. Na niektórych pojazdach tego typu montowano również radiostacje czy moździerze. Warto również dodać, że produkcja czołgów Mark IV była kilkukrotnie większa niż wozów Mark I co sprawiło, że została podzielona pomiędzy sześć zakładów produkcyjnych, przy czym głównym producentem były zakłady Metropolitan. Czołgi Mark IV zostały użyte bojowo po raz pierwszy w czasie walk o Messines w lecie 1917 roku.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
