Po zakończeniu wojny krymskiej w 1856 r., armia brytyjska (ang. British Army) brała udział w wielu mniejszych lub większych kolonialnych konfliktach militarnych, wśród których można wskazać chociażby tłumienie powstania sipajów (1857-1858), konflikt w Sudanie zakończony bitwą pod Omdurmanem (1898) czy I oraz II wojnę burską (1880-1881 oraz 1899-1902). Wszystkie te konflikty wpływały w niemały sposób na British Army, jak i wymuszały spore zmiany w brytyjskiej piechocie. Jeszcze przed wybuchem wojny krymskiej (1853-1856) piechota brytyjska zaczęła otrzymywać gwintowane karabiny Lee Enfield z kulami w systemie Minie, które dały jej ogromną przewagę nad rosyjską piechotą w czasie tego konfliktu. Po stłumieniu powstania sipajów w 1858 r. do British Army wcielono kilka batalionów z byłej armii Kompanii Wschodnioindyjskiej. Piechota brytyjska liczyła wówczas (1861 r.) trzy pułki Gwardii Pieszej oraz 110 pułków piechoty liniowej i lekkiej. Warto dodać, że regimenty Gwardii liczyły wówczas po trzy bataliony, pułki piechoty liniowej i lekkiej dysponowały najczęściej tylko jednym batalionem – jedynie ok. 25 spośród nich posiadało dwa bataliony. Warto dodać, że próby głębszych reform w brytyjskiej piechocie zostały podjęte już na początku lat 60. XIX wieku, ale nie zostały one wdrożone w życie. Istotne reformy wprowadził dopiero rząd wigów, na początku lat 70., a dokładnie przez sekretarza ds. wojny (ang. Secretary of State for War) Edwarda Cardwella. Jego reformy doprowadziły do zmiany warunków rekrutacji oraz służby, jak również skrócenia okresu regularnej służby z 21 do 12 lat, co miało na celu powiększenie przeszkolonych rezerw. Od 1871 r. podstawowym uzbrojeniem piechura zaczął być odtylcowy karabin gwintowany Martini-Henry. Jego szybkostrzelność dochodziła do 12 strzałów na minutę, a maksymalny zasięg strzały wynosił ok. 1700 metrów. Kolejne reformy wystartowały na początku lat 80. XIX wieku, kiedy to ujednolicono regimenty piechoty regularnej grupując je w 69 pułków piechoty liniowej, każdy w sile dwóch batalionów. Były to tzw. reformy Childersa. Ogromne zmiany zaszły w piechocie brytyjskiej po zakończeniu II wojny burskiej, która unaoczniła wiele jej niedociągnięć. Przede wszystkim postanowiono zmienić „odwieczne” czerwone mundury na takie w kolorze khaki. Zaczęto też wprowadzać zmiany w uzbrojeniu, oporządzeniu czy wyszkoleniu.
Wojna brytyjsko-zuluska (ang. Anglo-Zulu War) to konflikt zbrojny pomiędzy Imperium Brytyjskim, a królestwem Zulusów, który miał miejsce pomiędzy styczniem, a lipcem 1879 roku. W początkowym okresie wojny Wielka Brytania zaangażowała w konflikt ok. 15-16 tys. ludzi, ale po pierwszych porażkach liczba ta wzrosła do ok. 25 tys. ludzi. Podstawową siłą armii brytyjskiej w tej wojnie była piechota złożona z ochotników, których warunki rekrutacji ora służby zostały zreformowane przez Edwarda Cardwella na początku lat 70. XIX wieku, który skrócił okres regularnej służby z 21 do 12 lat, dążąc w ten sposób do powiększenia przeszkolonych rezerw. Uzbrojeniem brytyjskiego piechura w 1879 r. był odtylcowy karabin gwintowany Martini-Henry, który wszedł na wyposażenie British Army osiem lat wcześniej (1871 r.). Jego szybkostrzelność dochodziła do 12 strzałów na minutę, a maksymalny zasięg strzały wynosił ok. 1700 metrów. W toku wojny zuluskiej brytyjska piechota była podzielona na regimenty, a te z kolei na bataliony, które etatowo dzieliły się na osiem kompanii piechoty. Wojna rozpoczęła się tragicznie dla Brytyjczyków – od upokarzającej klęski w bitwie pod Isandlawaną (11 stycznia 1879), kiedy to śmierć poniosło ok. 730 brytyjskich żołnierzy. Jednak ta klęska wpłynęła otrzeźwiająco na wielu brytyjskich oficerów biorących udział w tej wojnie i została „pomszczona” w bohaterskiej obronie stacji Rorke’s Drift, bitwie pod Kambulą oraz w decydującej batalii pod Ulundi, gdzie przegrany spod Isandlawaną (lord Chelmsford) zadał Zulusom straszną klęskę.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
