W toku II wojny światowej British Army sformowało w sumie 43 dywizje piechoty (ang. Infantry division). W chwili rozpoczęcia wojny etat dywizji liczył ok. 13.800 oficerów i żołnierzy, natomiast w 1944 r. liczba ta wzrosła do ok. 18.300 ludzi. Ta znaczna zmiana w etacie wynikała przede wszystkim ze wzrostu różnego rodzaju pododdziałów wsparcia, a nie zwiększenia liczby samych piechurów. W 1944 r. brytyjska dywizja piechoty składała się z trzech brygad piechoty, z których każda posiadała własną kwaterę, pluton sztabowy, 3 bataliony piechoty, pododdziały inżynieryjne. Warto dodać, że pojedynczy batalion piechoty posiadał ok. 780 oficerów i żołnierzy oraz posiadał liczne jednostki wsparcia (np. pluton moździerzy czy pluton rozpoznawczy). W składzie dywizji znajdowała się również de facto brygada artylerii z pięcioma pułkami artylerii (w tym jednym ppanc i jednym plot), batalion karabinów maszynowych i moździerzy oraz pododdziały rozpoznania, łączności czy saperów. Istotnym elementem zwiększającym mobilność brytyjskiej dywizji piechoty było jej pełen zmotoryzowanie. Podstawową broń strzelecką brytyjskiego piechura był karabin Lee Enfield No.1 albo No.4. Jako broń maszynową wykorzystywano między innymi pistolety maszynowe Sten, ręczne karabiny maszynowe Bren czy Kariny maszynowe Vickers. Najczęściej stosowaną bronią przeciwpancerną był armaty 2- i 6-funtowe kal. 40 i 57 mm, a później także armaty 17-funtowe kal. 76 mm. Z kolei podstawowym uzbrojeniem artylerii polowej była bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder.
W chwili wybuchu II wojny światowej British Army dysponowała jedynie dwoma dywizjami pancernymi (ang. Armoured Division): Dywizją Mobilną oraz Egipską Dywizją Mobilną. W latach 1939-1940 zostały one przekształcone w 1. oraz 7. Dywizję Pancerną. W toku wojny sformowano dalsze 9 dywizji pancernych, przy czym nie wszystkie weszły do akcji, a część z nich nie wyszła poza stadium formowania i szkolenia. W 1940 r. etat brytyjskiej dywizji pancernej przewidywał dwie brygady czołgów w skład których wchodziły po batalionie piechoty zmotoryzowanej, jak również liczne jednostki wsparcia w tym artylerię przeciwpancerną, artylerię polową, stosunkowo liczne oddziały remontowe i transportowe czy oddziały saperskie. Tak sformowana dywizja liczyła ok. 220 czołgów różnych typów. Jednak w 1944 r., na bazie doświadczeń wyniesionych z walk w Afryce Północnej i Normandii struktura brytyjskiej dywizji pancernej uległa zmianie. Etat z 1944 r. przewidywał wystawienie jednej brygady pancernej z trzema regimentami pancernymi w sile 78 czołgów każdy( (łącznie – etatowo – 234 czołgi), brygady piechoty zmotoryzowanej (de facto zmechanizowanej) z trzema batalionami oraz stosunkowo silnej artylerii polowej oraz pododdziałów wsparcia – między innymi łączności czy saperów. Warto dodać, że w schyłkowym okresie II wojny światowej na wyposażeniu brytyjskich Armoured Divisions znajdowały się przede wszystkim czołgi Sherman (także w wersji Firefly), A34 Comet czy lekkie M5 Stuart.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
