Brytyjska 8 Armia została sformowana we wrześniu 1941 roku na terenie Afryki Północnej z sił stacjonujących w Egipcie. Do listopada tego samego roku był złożona z dwóch korpusów – XIII oraz XXX. W jej skład wchodziły między innymi: 2 Nowozelandzka Dywizja Piechoty, 4 Indyjska Dywizja Piechoty, 7 Dywizja Pancerna (słynne Szczury Pustyni) czy 1 Południowoafrykańska Dywizja Piechoty. Pod koniec 1942 r. liczyła ok. 220.000 ludzi sformowanych w 10 dywizji oraz kilka samodzielnych brygad. Ósma Armia przeszła swój chrzest bojowy w czasie walk o Tobruk w listopadzie 1941 roku. Później, w latach 1941-1943 walczyła w Afryce Północnej, odnosząc bardzo ważne zwycięstwo w toku bitew pod El Alamein, a później bijąc wojska Osi w Libii i Tunezji. Warto dodać, że jej dowódcą od sierpnia 1942 r. do grudnia 1943 r. był Bernard Law Montgomery – jeden z najlepszych brytyjskich dowódców II wojny światowej. W latach 1943-1945 Ósma Armia walczyła na terenie płw. Apenińskiego biorąc udział w lądowaniu na Sycylii oraz w desancie w południowych Włoszech. Jej żołnierze przedzierali się później przez Linię Gotów oraz Linię Gustawa, jak również walczyli pod Monte Cassino w 1944 roku. To właśnie w skład 8 Armii wchodził II Korpus Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem gen. Andersa. W 1945 r. Ósma Armia walczyła już w Dolinie Padu, a później wkroczyła do Austrii gdzie zakończyła swój szlak bojowy w czasie II wojny światowej.
W toku II wojny światowej British Army sformowało w sumie 43 dywizje piechoty (ang. Infantry division). W chwili rozpoczęcia wojny etat dywizji liczył ok. 13.800 oficerów i żołnierzy, natomiast w 1944 r. liczba ta wzrosła do ok. 18.300 ludzi. Ta znaczna zmiana w etacie wynikała przede wszystkim ze wzrostu różnego rodzaju pododdziałów wsparcia, a nie zwiększenia liczby samych piechurów. W 1944 r. brytyjska dywizja piechoty składała się z trzech brygad piechoty, z których każda posiadała własną kwaterę, pluton sztabowy, 3 bataliony piechoty, pododdziały inżynieryjne. Warto dodać, że pojedynczy batalion piechoty posiadał ok. 780 oficerów i żołnierzy oraz posiadał liczne jednostki wsparcia (np. pluton moździerzy czy pluton rozpoznawczy). W składzie dywizji znajdowała się również de facto brygada artylerii z pięcioma pułkami artylerii (w tym jednym ppanc i jednym plot), batalion karabinów maszynowych i moździerzy oraz pododdziały rozpoznania, łączności czy saperów. Istotnym elementem zwiększającym mobilność brytyjskiej dywizji piechoty było jej pełen zmotoryzowanie. Podstawową broń strzelecką brytyjskiego piechura był karabin Lee Enfield No.1 albo No.4. Jako broń maszynową wykorzystywano między innymi pistolety maszynowe Sten, ręczne karabiny maszynowe Bren czy Kariny maszynowe Vickers. Najczęściej stosowaną bronią przeciwpancerną był armaty 2- i 6-funtowe kal. 40 i 57 mm, a później także armaty 17-funtowe kal. 76 mm. Z kolei podstawowym uzbrojeniem artylerii polowej była bardzo udana haubica Ordnance QF 25-pounder.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat