Master AM-32-001 Lufy km-ów Browning M2 aircraft .50 caliber (12,7mm) (2 szt.)

Browning M2 to amerykański, wielkokalibrowy karabin maszynowy kal. 12,7 mm, który powstał w latach 20. XX wieku i jest nadal produkowany.  Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1921 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1932 roku i trwa nadal. Prędkość początkowa pocisku dochodzi do 858 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – 550 strzałów na minutę. Maksymalny zasięg strzału wynosi dla wersji produkowanych obecnie 4200 metrów. Masa broni bez podstawy to 38 kilogramów.

Browning M2 został opracowany na potrzeby wojsk amerykańskich walczących w I wojnie światowej, poprzez przebudowę karabinu Browning M1917, ale prace nad nim się przedłużały i wszedł do produkcji dopiero w 1921 r. pod oznaczeniem M1921, przede wszystkim na wyposażenie lotnictwa oraz marynarki wojennej USA. W 1933 roku karabin M1921 został gruntownie zmodernizowany poprzez przebudowanie komory zamkowej oraz uproszczenie konstrukcji niemal wszystkich podzespołów. Nowa broń uzyskała lepsze parametry balistyczne, stała się wysoce niezawodna oraz zmieniła oznaczenie na Browning M2. W 1938 roku powstał model M2HB z lufą chłodzoną powietrzem, dedykowany oddziałom piechoty. W toku II wojny światowej karabiny maszynowe M2 w różnych wersjach były powszechnie używane w jednostkach piechoty US Army oraz USMC, jak również na niemal wszystkich samolotach sił powietrznych oraz jako broń dodatkowa na pojazdach pancernych. Po II wojnie światowej broń była dalej modernizowana – przede wszystkim dążono do obniżenia jej masy oraz zmniejszenia kosztów jej produkcji – i pozostawała w aktywnej służbie w czasie wojen w Korei (1950-1953), Wietnamie (1964/1965-1975) oraz w toku obu operacji w Iraku (1990-1991 i 2003). W chwili obecnej Browning M2 w US Army pełni rolę broni wsparcia piechoty oraz podstawowego uzbrojenia dodatkowego lub głównego na wielu pojazdach opancerzonych (np. rodzina pojazdów Stryker) czy czołgach (np. M1 Abrams).