Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
U-booty Type IX były niemieckimi, oceanicznymi okrętami podwodnymi, których budowę zainicjowano w 1938 roku. Długość jednostek Type IX wynosiła zależnie od podtypu: od 76,5 m do 87,6 m, szerokość od 6,5 m do 7,5 m, a wyporność podwodna – od 1150 ton do 1800 ton. Prędkość maksymalna U-bootów Type IX na powierzchni wynosiła od 18 węzłów do 21 w., a maksymalna prędkość podwodna – ok. 7 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiło 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm: 4 dziobowe i 2 rufowe z łącznie 22-27 torpedami zabieranymi na pokład okrętu. Uzbrojenie dodatkowe to 1 działo kal. 105 mm, albo 1 działo kal. 105 mm, 1 działko przeciwlotnicze kal. 20 mm i 1 działko 37 mm na podtypach IX B, IX D-1 i IX D-2.
U-booty Type IX powstały jako rozwinięcie i znacznie udoskonalona wersja U-bootów Type I A. Zwiększono w nich wydatnie zasięg pływania, uzbrojenie artyleryjskie oraz torpedowe. W toku produkcji seryjnej powstało kilka podtypów tej klasy okrętów. Chronologicznie pierwszym był Type IX. Później powstał Type IX B, posiadający nieznacznie zwiększony zasięg pływania oraz wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze. Kolejnym typem był Type IX C i C-40, które były większe od swoich poprzednich oraz znowu zwiększono w nich maksymalny zasięg działania – do niemal 25.000 km. Wreszcie ostatnimi wariantami były podtypy IX D-1 i IX D-2 w których zwiększono prędkość maksymalną do 21 węzłów na powierzchni oraz zapas zabieranych torped. W toku II wojny światowej okręty tego typu operowały przede wszystkim na Atlantyku, przeciwko alianckiej żegludze handlowej, ale też wyprawiały się na Ocean Indyjski.
HMS Vanity (D28, później L38) był brytyjskim niszczycielem z okresu: I wojny światowej, okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Stępka pod tę jednostkę została położona w 1917 r., wodowanie nastąpiło w maju 1918 roku, a wejście do służby miało miejsce w czerwcu tego samego roku. Całkowita długość okrętu wynosiła w chwili wodowania 95 m, przy szerokości 8,2 metra. Wyporność dochodziła do ok. 1300 ton, a prędkość maksymalna to ok. 34 węzły. Uzbrojenie w chwili wodowania składało się między innymi z czterech dział kal. 102 mm czy 2 dział kal. 40 mm.
HMS Vanity był jednym z niszczycieli Typu V. Okręty tego typu były projektowane jako jednostki o jak najlepszych osiągach i ze stosunkowo silnym uzbrojeniem artyleryjskim. Skupiały również w sobie nowe rozwiązania technologiczne wykorzystywane na innych brytyjskich niszczycielach doby I wojny światowej oraz okresu ją poprzedzającego. Bez wątpienia w chwili wchodzenia do służby - od 1917 roku - były nowoczesnymi i udanymi niszczycielami, z czasem jednak ich wartość bojowa spadła. HMS Vanity wziął udział w ostatnich miesiącach I wojny światowej oraz w działaniach Ententy na Bałtyku związanych z rosyjską wojną domową. Jednak w latach 30. XX wieku został odesłany do rezerwy. Powrócił z niej do czynnej służby w 1939 r. – wraz z wybuchem kolejnej wojny światowej. Powrót został jednak poprzedzony modernizacją i zmianą uzbrojenia. W toku II wojny światowej okręt pełnił przede wszystkim rolę jednostki eskortowej, a w 1940 roku wzmocniono jego uzbrojenie przeciwlotnicze. W latach 1939-1940 osłaniał konwoje żeglujące po Morzu Północnym, a w 1943 r. działał na Kanale La Manche. Co ciekawe, nie wziął udziału w operacji lądowania Aliantów w Normandii w czerwcu 1944 roku. HMS Vanity został wycofany ze służby w 1946 roku, a krótko później sprzedany na złom.