Ordnance QF 2-pounder była brytyjską armatą przeciwpancerna kalibru 40 mm z okresu II wojny światowej. Jej pierwsze prototypy powstały w połowie lat 30. XX wieku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1936-1940 roku. W sumie wyprodukowano ok. 12.000 egzemplarzy tej broni. Prędkość początkowa pocisku przeciwpancernego oscylowała wokół 800 m/s, a szybkostrzelność dochodziła do 22 strzałów na minutę, przy donośności maksymalnej 1000 metrów.
Pierwotnie armata Ordnance QF 2-pounder była projektowana jako lekkie działo wsparcia piechoty, jednak w związku ze stosunkowo sporą masą oraz uwarunkowaniami konstrukcyjnymi, utrudniającymi jej poruszanie się w terenie bez pojazdu mechanicznego została przekształcona w armatę przeciwpancerną. W nowej roli sprawdzała się bardzo dobrze i na początku II wojny światowej była uznawana za jedną z najlepszych tego typu broni na świecie. Była również montowana – po stosownych modernizacjach – w czołgach typu Tetrarch, Valentine, Matilda Mk. II oraz pierwszych modelach wozów Churchill. Wersja holowana była szczególne intensywnie używana przez wojska brytyjskie w toku walk we Francji w lecie 1940 roku oraz w kampanii w Afryce Północnej w okresie 1940-1942. Armata Ordnance QF 2-pounder zaczęła być wycofywana ze służby w 1942 roku.
BESA to brytyjski karabin maszynowy kalibru 7,92 mm z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Broń została opracowana w 1936 r., a weszła do produkcji krótko przed wybuchem II wojny światowej. Za jej opracowanie i produkcję odpowiadały zakłady The Birmingham Small Arms Company Limited (w skrócie: BSA). W sumie wyprodukowano ok. 40.000 sztuk tej broni wszystkich wersji. Całkowita masa niezaładowanego karabinu to 21 kilogramów, a jego długość to 1,1 metra, przy czym długość lufy wynosiła 0,74 metra. Maksymalna szybkostrzelność dochodziła do 750-850 strzałów na minutę, a prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tego karabinu dochodziła do ok. 820 m/s. Karabin był zasilany taśmy nabojowej liczącej do 225 pocisków. Prezentowana broń stanowi brytyjską modyfikację czechosłowackiego karabinu maszynowego ZB-53 produkowanego przez zakłady Zbrojovka Brno. Karabin, pomimo wad (był na przykład podatny na zacięcia związane z zabrudzeniem broni) wszedł do produkcji i był produkowany przez cały czas II wojny światowej. Karabin był montowany jako broń dodatkowa na wielu brytyjskich pojazdach pancernych, na przykład w czołgach Matilda II, Valentine, czy A-34 Comet.