138. Czołg Carro Armato M14-41, skala 1:25, opracowanie modelu: Wojciech Pietrzykowski
Model zawiera części na 14 arkuszach kartonu A4 + 4 arkusze offsetu z wręgami i szablonami, kolejne 11 stron zajmuje krótki rys historyczny, opis budowy oraz rysunki montażowe. Model opracowany komputerowo.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Carro Armato M14/41 to włoski czołg średni z okresu II wojny światowej. Jego produkcja seryjna była realizowana w latach 1941-1942, a w jej toku powstało ok. 750-800 pojazdów tego typu. Wóz liczył sobie ok. 4,92 m długości, ok. 2,3 m szerokości, przy wysokości rzędu ok. 2,35 metra. Masa bojowa wynosiła 14,5 tony. Napęd zapewniał pojedynczy, 8-cylindrowy silnik SPA 8TB M41 o mocy do 145 KM, który pozwalał na osiągnięcie prędkości maksymalnej na drodze rzędu 33 km/h. Uzbrojenie główne stanowiła armata Cannone da 47/32 mod. 1935 kal. 47 mm, a dodatkowe – aż 4 karabiny maszynowe Breda kal. 8 mm.
Carro Armato M14/41 został opracowany na potrzeby włoskich sił zbrojnych, jako ewolucyjne rozwinięcie czołgu M13/40. W stosunku do swego poprzednika posiadała przede wszystkim: jednostkę napędową o większej mocy i poprawionej niezawodności mechanicznej, nieznacznie poprawiony pancerz kadłuba, jak również przeprojektowany kadłub. Carro Armato M14/41 nadal jednak powielał istotne błędy swego poprzednika – był raczej zawodny mechanicznie, nie posiadał ergonomicznie zaprojektowanego wnętrza, co utrudniało pracę załodze, jak również posiadał pancerz podatny na penetrację przez większość alianckich armat przeciwpancernych z tego czasu. Wozy tego typu służyły przede wszystkim w Afryce Północnej w latach 1941-1943, ustępując alianckim czołgom M3 Lee/Grant czy M4 Sherman. W 1942 r. opierając się na podwoziu M14/41 rozpoczęła się produkcja dział samobieżnych Semovente M40 da 75/18 . Warto dodać, że pewna ilość czołgów M14/41 została przejęta przez Niemców w 1943 r., a co najmniej kilka spośród nich wykorzystano do tłumienia Powstania Warszawskiego w 1944 roku.
