Autor: M. Grzywacz
Poziom trudności: 1/5
Ilość arkuszy z częściami: 4
Ilość rysunków montażowych: 23
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
C4P to polski ciągnik artyleryjski o trakcji półgąsienicowej z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1934 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1935-1939, kończąc się wytworzeniem ok. 400 egzemplarzy. C4P był napędzany silnikiem FIAT-122B o mocy 46 KM. Pojazd nie posiadał stałego uzbrojenia.
Wraz z powolną motoryzacją i mechanizacją Wojska Polskiego jaka dokonywała się na przełomie lat 20. i 30 XX wieku, postanowiono zwiększyć mobilność polskiej artylerii i zastosować w niektórych jej jednostkach nowo opracowane pojazdy półgąsienicowe. W opracowywaniu nowego pojazdu wykorzystano bardzo wiele podzespołów produkowanego w Polsce samochodu ciężarowego Fiat 621, a w machizmie gąsienicowym wykorzystano elementy z czołgu Vickers E oraz francuskich konstrukcji firm Citroen i Kegresse. Finalnie powstała udana konstrukcja o dobrej mobilności i manewrowości, cechująca się jednak sporym żuciem paliwa i za słabym silnikiem. Na podwoziu C4P powstały wersje specjalistyczne: pojazd ciężarowy, wóz warsztatowy oraz ambulans. Pojazdy C4P zostały wykorzystane w kampanii wrześniowej w 1939 roku, ale prawdopodobnie żaden z nich nie przetrwał II wojny światowej.
Armata polowa 75 mm wz. 1897 to armata holowana kal. 75 mm produkcji francuskiej, stosowana w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym oraz w początkowym okresie II wojny światowej. Masa broni w pozycji bojowej wynosiła 1190 kilogramów, przy długości całkowitej (w pozycji bojowej) rzędu 4,5 metra. Donośność maksymalna sięgała ok. 11.200 metrów, przy szybkostrzelności do 12 strzałów na minutę.
Prezentowana armata to wersja słynnej „siedemdziesiątki-piątki” produkowanej w zakładach Schneidera na potrzeby armii francuskiej, tej samej, która była jedną z głównych armat armii francuskiej w toku Wielkiej Wojny. Pierwsze działa tego typu dotarły do Wojska Polskiego wraz z Błękitną Armią gen. Hallera, a kolejne otrzymało od Francji na początku lat 20. XX wieku. Kolejne 300 sztuk zakupiono w 1924 roku, a w tym samym roku kolejne egzemplarze pozyskano z Rumunii. Armata polowa 75 mm wz. 1897 w okresie 20-lecia międzywojennego była podstawowym działem wsparcia piechoty, które najczęściej było holowano w trakcji konnej. Pewna ilość tych dział w 1937 roku została dostosowana do holowania w trakcji motorowej, poprzez wymianę kół drewnianych na metalowe z oponami. Jako ciągniki artyleryjskie wykorzystywano pojazdy C7P albo PZInż. wz. 34. Przyjmuje się, że w chwili rozpoczęcia kampanii wrześniowej w Wojsku Polskim znajdowało się ok. 1370 dział tego typu.
