M4 Sherman był amerykańskim czołgiem średnim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1941 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1942-1945. W sumie powstało ok. 49000 egzemplarzy tego czołgu wszystkich wersji, co czyni go jednym z najliczniej wyprodukowanych czołgów II wojny światowej oraz najważniejszym czołgiem na wyposażeniu armii alianckich toku tego konfliktu. M4 Sherman był napędzany w wersji M4A1 pojedynczym silnikiem Continental R 975 C4 o mocy 400 KM. Uzbrojenie pojazdu stanowiła – zależnie od wersji - pojedyncza armata M3 kal. 75 mm lub armata M1 kal. 76 mm lub haubica M4 kal. 105 mm oraz 2 dwa karabiny maszynowe Browning1919A kal.7,62 mm.
M4 Sherman został opracowany jako następca czołgów M2 i M3, chociaż wykorzystywał wiele podzespołów tego ostatniego. Przede wszystkim wykorzystywał nieznacznie tylko zmienione podwozie wozu M3 Lee. Projektując czołg M4 Sherman położno w nim nacisk przed wszystkim na pełnienie roli wozu wsparcia piechoty, a nie zwalczania czołgów przeciwnika – taką rolę miały spełniać amerykańskie niszczyciele czołgów. Zakładano jedynie ewentualnie starcia z wozami Pz.Kpfw III oraz Pz.Kpfw IV. Sporą rolę przyłożono też do masowej produkcji nowego czołgu i możliwie niskich kosztów jego produkcji. W efekcie powstał czołg o niezłym uzbrojeniu jak na rok 1942 i początek 1943 r., przeciętnym opancerzeniu, posiadający jednak przednią płytą pancerza pochyloną, ale też o słabych właściwościach manewrowych i – zwłaszcza w pierwszych wersjach – bardzo podatny na pożar w wyniku trafienia w przedział silnikowy. Jednocześnie jednak – powstał czołg możliwy do naprawdę wielkoskalowej produkcji i posiadający znaczny potencjał modernizacyjny. W toku produkcji seryjnej powstało bardzo wiele wersji rozwojowych M4 Sherman. Chronologicznie pierwszą byłą wersja M4A1, która posiadała już odlewany pancerz. Kolejna – M4A2 – posiadała pancerz spawany oraz nowy silnik General Motors 6460 o mocy 375-410 KM, ale znacznie mniej podatny na pożar. Pojawiła się również wersja M4A3 uzbrojona w haubicę 105 mm oraz napędzana silnikiem Ford GAA o mocy 450 KM. W oparciu o wersję M4A3 powstały dwie podwersje: M4A3E2 Jumbo ze wzmocnionym pancerzem oraz M4A3E8 o zawierzeniu HVSS i armacie kal. 76 mm. Ciekawą wersją rozwojową był tez pojazd T34 Calliope z zamontowanymi pociskami niekierowanymi na wieży. M4 Sherman był też w ogromnych ilościach dostarczany armii brytyjskiej i Armii Czerwonej. Ta pierwsza opracowała na jego podstawie wersję Firefly, ze świetną 17-funtową armatą przeciwpancerną. W toku II wojny światowej czołgi M4 Sherman walczyły w Afryce Północnej (1942-1943), we Włoszech (1943-1945), w toku walk w Normandii, we Francji i Niemczech Zachodnich (1944-1945), ale też na Pacyfiku czy w szeregach Armii Czerwonej na froncie wschodnim. Po II wojnie światowej M4 Sherman wszedł na użycie bardzo wielu krajów m.in.: w Argentynie, Belgii, Indii, Izraelu, Japonii, Pakistanu czy Turcji. Wziął także udział w wielu konfliktach po 1945 roku, m.in.: wojnie indyjsko-pakistańskiej z 1965 roku czy wojnie sześciodniowej z 1967 roku.
Cromwell A27M był brytyjskim czołgiem pościgowym z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały już w 1941 roku, ale produkcja seryjna trwała w okresie 1943-1945. W sumie powstało ok. 4100 egzemplarzy tego czołgu. Cromwell był napędzany silnikiem Rolls-Royce Meteor V12 o mocy 600 KM. Uzbrojenie pojazdu stanowiła pojedyncza armata ROQF kal. 75 mm oraz dwa karabiny maszynowe Besa kal.7,92 mm.
Czołg Cromwell skonstruowano jako następcę czołgu Crusader. Wymagania techniczne na nowy czołg dla armii brytyjskiej określono już w 1940 roku, a prace analityczne i pierwsze prototypy pojawiły się już na początku następnego roku. Jednak w związku z problemami z produkcją seryjną jednostki napędowej, produkcja seryjna ruszyła dopiero w 1943 roku. Cromwell, w chwili wejścia do służby, okazał się czołgiem bardzo udanym, dopracowanym technicznie, a przede wszystkim posiadającym sporą manewrowość. Krytykowano jednak jego nienajlepsze opancerzenie oraz przeciętne uzbrojenie główne, które było gorsze od armaty 17-funtowej, będącej wówczas podstawowym uzbrojeniem czołgów Sherman Firefly. Pomimo tego Cromwell jest uznawany za jedną z bardziej udanych brytyjskich konstrukcji pancernych w okresie II wojny światowej. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji tego czołgu. Chronologicznie pierwszą był Cromwell I, który był pierwszą produkowaną masowo wersją tego czołgu. Krótko później powstał Cromwell V, w którym zmieniono technikę produkcji kadłuba oraz wzmocniono pancerz z przodu wozu (z 76 mm do 100 mm). Pojawiła się też wersja VII, która posiadała jeszcze bardziej wzmocnione opancerzenie i szersze gąsienice – była to również ostania seria produkcyjna. Czołgi typu Cromwell weszły też na wyposażenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (PSZ), a dokładnie 1. Dywizji Pancernej.
Operacja Overlord to aliancka operacja ofensywna, zakładająca desant powietrzny i morski w Normandii (północna Francja), która rozpoczęła się w dniu 6 czerwca 1944 r., a oficjalnie dobiegła końca 30 sierpnia tego samego roku. Po stronie alianckiej, w pierwszych kilkunastu dniach operacji, wzięło w niej udział ok. 1,4 miliona żołnierzy, przy czym liczba ta wzrosła finalnie do ok. 2,1 miliona ludzi. Głównodowodzącym był amerykański gen. D. D. Eisenhower. Notabene, późniejszy prezydent USA w latach 1953-1961. Po stronie niemieckiej, walczyło początkowo ok. 0,3 miliona żołnierzy, przy w sumie zaangażowanych siłach szacowanych na ok. 0,65 miliona ludzi. Formalnym głównodowodzącym był feldmarszałek Gerd von Rundstedt. Plany operacji lądowania Aliantów zachodnich w Europie były opracowywane już od 1942 r., ale finalna ich postać wykrystalizowała się w 1943 roku. Operacja, która ostatecznie uzyskała kryptonim Overlord, zakładała lądowanie wojsk sojuszniczych – Amerykanów i Brytyjczyków, ale też między innymi Kanadyjczyków, wojsk Wolnej Francji, a później Polaków – na terenie Normandii z jednoczesnym przeprowadzeniem desantu morskiego i powietrznego. Zakładała zaangażowanie gigantycznej flotylli jednostek pomocniczych i desantowych (w sumie ponad 4000 jednostek pływających) oraz ponad 10.000 samolotów. Z tego powodu operacja Overlord przeszła do historii jako największa operacja desantowa w historii wojen! Działania rozpoczęły się 6 czerwca 1944 r. (tzw. D-Day) od lądowania aliantów na plażach Normandii. Po zdobyciu przyczółków i ich połączeniu nastąpił okres impasu i niemożności przebicia niemieckiej obrony, czego przykładem mogą być ponawiane alianckie ataki na miasto Caen. Przełomem okazała się dopiero operacja Cobra z końca lipca 1944 r., która doprowadziła do przełamania i wyjścia na tyły wojsk niemieckich. W wyniku tego manewru nastąpił niemiecki odwrót, który kosztował Wehrmacht sporo sił i środków. Polityczno-militarnym efektem operacji było wyzwolenie Paryża i lwiej części Francji oraz faktyczne stworzenie tzw. II frontu w Europie.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
