Panzergrenadier, to niemieckie określenie na formację grenadierów pancernych, czyli oddziały piechoty szkolone do walki w ścisłym współdziałania z własnymi czołgami. Określenie to zaczęto oficjalnie stosować od 1942 roku, kiedy to dywizje piechoty zostały przemianowane na dywizje grenadierów, a dywizje piechoty zmotoryzowanej na właśnie dywizje grenadierów pancernych. Warto dodać, że w latach 1937-1942 na określenie pułków piechoty służących w jednostkach pancernych stosowno określenie Schützen Regiment. Teoretycznie podstawowym wyposażeniem dywizji grenadierów pancernych miał być opancerzone transportery półgąsienicowe, zwłaszcza Sd.Kfz.251, ale ze względu na niewystarczającą produkcję bardzo często piechota ta była transportowana ciężarówkami. Standardowo dywizja grenadierów pancernych składała się z trzech pułków piechoty, po dwa bataliony w każdym pułku oraz liczne jednostki wsparcia w tym między innymi jednostki przeciwpancerne, przeciwlotnicze, saperskie czy łączności. Często wykorzystywano w tych formacjach działa samobieżne, taki jak np. StuG III. Warto dodać, że dywizje grenadierów pancernych były formowane nie tylko w Wehrmachcie, ale też w Waffen SS – za przykład niech posłuży Dywizja Totenkopf czy Dywizja Hohenstaufen.
Armia niemiecka w okresie II wojny światowej (1939-1945) starała się przykładać możliwie duża rolę do zapewnienia opieki medycznej swoim rannym żołnierzom, kontynuując w pewien sposób tradycje wyniesione z Wielkiej Wojny. Przykładowo w niemieckiej dywizji piechoty znajdowały się dwie kompanie medyczne (czasami zmotoryzowane), dwa plutony ambulansów (zmotoryzowane) oraz jeden szpital polowy. W dywizji piechoty zmotoryzowanej dysponowano służby medyczne były takie same jak w dywizji piechoty, ale liczba plutonów ambulansów została zwiększona do trzech. Co ciekawe, w dywizji pancernej znajdowały się 2 medyczne kompanie oraz 3 plutony ambulansów – były on w pełni zmotoryzowane i najczęściej poruszały się na pojazdach opancerzonych. W przypadku odniesienia poważniejszej rany żołnierz niemiecki był ewakuowany do np. batalionowego punktu opieki medycznej (niem. Verwundetennetz), tzw. stacji ambulansowej (niem. Wagenhatleplatz), polowego punktu opieki medycznej (niem. Hauptverbandplatz) czy dywizyjnego szpitala polowego (niem. Feldlazaret). Warto dodać, że o ile w Verwundetennetz dokonywano przede wszystkim bardziej zaawansowanej pierwszej pomocy, o tyle w Hauptverbandplatz można już było dokonywać bardziej zaawansowanych operacji chirurgicznych czy transfuzji krwi. W przypadku ciężko rannych starano się ich ustabilizować zanim trafili do Feldlazaret. Warto też dodać, że każdy żołnierz niemieckich sił zbrojnych dysponował opatrunkiem osobistym.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat