W toku II wojny światowej stosunek państw Osi, zwłaszcza Niemiec, do ludności cywilnej zamieszkującej podbite przez te państwa obszary Europy był bardzo różny. Można przyjąć, że im bardziej na zachód tym polityka ta była mniej ludobójcza i mniej brutalna. Za przykład może tu posłużyć Francja, która w 1940 r. została podzielona na dwie części – okupowaną przez wojska niemieckie i włoskie oraz tzw. Państwo Vichy, które zachowało pozory niezależności i które zresztą ściśle kolaborowało z III Rzeszą. Na terenach okupowanej Francji Niemcy rekwirowali na potęgę, starali się wykorzystać tamtejszą bazę przemysłową we własnym wysiłku wojennym, wymuszali dostarczanie kontyngentów pracowników przymusowych i bezpardonowo rozprawiali się z ruchem oporu, nie dążyli jednak do wymordowania i unicestwienia francuskiego narodu. Inne przykłady to chociażby utworzenie rządów w mniejszym lub większym stopniu współpracujących z Niemcami w Holandii albo Norwegii. Natomiast im dalej na wschód Europy, tym bardziej polityka niemiecka okazywała się bardzie ludobójcza. Za przykład może tu posłużyć polityka niemiecka w Polsce, gdzie okupant dążył do germanizacji części ludności, a Generalne Gubernatorstwo traktował jako rezerwuar darmowej siły roboczej. Wraz z wprowadzeniem tzw. Generalplan Ost z 1941 r. III Rzesza zakładała, że spora część społeczeństwa polskiego zostanie albo wymordowano albo przymusowo przesiedlona. Podobnie ludobójczą politykę III Rzesza prowadziła też na zachodnich terenach ZSRR okupowanych od 1941 roku. Makabrycznym, wspólnym mianownikiem niemieckiej polityki okupacyjnej w zachodniej i wschodniej Europie było dążenie do wymordowania ludności żydowskiej mieszkającej na tych obszarach. Zbrodnia przeszła do historii jako Holocaust albo Szoah (hebr. Zagłada). Bezpieczne i zapewne zaniżone szacunki podają, że w toku całej II wojny światowej zmarło lub zostało zamordowanych ok. 23,7 miliona cywilów….
Goumier (fr. Les Goumiers Marocains) to wspólna nazwa marokańskich żołnierzy – najczęściej piechoty - służących w strukturze armii francuskiej w okresie od 1908 do 1956 roku. Formalnie ich najwyższym przełożonym był sułtan Maroka, ale w praktyce podlegali francuskim oficerom i byli traktowani jako część francuskich sił zbrojnych. Początkowo Goumier byli wykorzystywani przede wszystkim jako jednostka strzegąca spokoju oraz francuskich interesów na terenie Maroka. Co ciekawe, nie zostali użyci na szerszą skalę na froncie zachodnim w czasie I wojny światowej. Natomiast wzięli aktywny udział w czasie kolejnej wojny światowej u boku Aliantów. Przyjmuje się, że w szczytowym momencie wszystkie pułki Goumier liczyły ok. 12.000 ludzi. W latach 1940-1942 byli wykorzystywani przede wszystkim jako jednostki dywersyjne działające na tyłach wojsk Osi w Libii. W okresie 1942-1943 jednostki Goumier walczyły już w Tunezji. Dalszą część II wojny światowej, większość jednostek Goumier spędziła przede wszystkim na realizowaniu zadań na terenie płw. Apenińskiego, gdzie służyły aż do 1945 roku. Żołnierze marokańscy zasłynęli w toku kampanii włoskiej jako eksperci od walki w górach oraz jako bardzo dzielni i bitni żołnierze. Warto dodać, że w toku kampanii włoskiej (1943-1945) marokańscy Goumier byli czasami oskarżani o zbrodnie wojenne – w szczególności gwałty. Część oddziałów Goumier walczyła także we Francji (1944-1945) oraz na terenie Niemiec (1945).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat