Fallschirmjäger to zbiorcze określenie niemieckich jednostek powietrznodesantowych z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pierwszy oddział spadochronowy zorganizowano w nazistowskich Niemczech w 1936 r. – być może pod wpływem obserwacji poczynionych w toku radzieckich manewrów z roku poprzedniego. Pierwsze oddział spadochroniarzy powstał z inicjatywy Hermana Göringa i został przydzielony do Luftwaffe. Rok później (1937 r.) powstała pierwsza jednostka tego typu podporządkowana Wehrmachtowi, a dokładnie wojskom lądowym. W 1938 r. jednostki te połączono i rozbudowano tworząc 7. Dywizję Lotniczą pod dowództwem gen. Kurta Studenta. W jej skład wchodziła piechota spadochronowa, wojska szkolone do transportu szybowcami oraz piechota transportowana na pole walki samolotami. W toku II wojny światowej powstały kolejne jednostki Fallschirmjäger, m.in. w 1943 r. na bazie 7. Dywizji Lotniczej powstała 1. oraz 2. Dywizje Spadochronowe. W okresie 1939-1941 niemieccy Fallschirmjäger byli wykorzystywani zgodnie ze swym przeznaczeniem (np. w toku walk na Zachodzie Europy w 1940 roku), ale po wysokich stratach poniesionych w toku walk na Krecie w 1941 r. niemieckie wojska spadochronowe zaczęto wykorzystywać przed wszystkim jako elitarne jednostki piechoty, w której to roli sprawdziły się zresztą bardzo dobrze, zyskując wśród Aliantów przydomek „Zielonych Diabłów”.
Holenderskie siły zbrojne po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej na początku II wojny światowej liczyły ok. 280.00 ludzi, z czego największa część służyła w armii lądowej. Podstawową jednostka operacyjną holenderskiej piechoty była dywizja licząca ok. 10.000 ludzi oraz brygada licząca od 6.000 do 7.000 ludzi. Dywizja piechoty była złożona z trzech pułków w sile od 2200 do 2600 żołnierzy linowych każdy. Do tego dochodził jeden lub dwa pułki artylerii oraz jednostki zaplecza. W skład jednego pułku holenderskiej piechoty wchodziły trzy bataliony piechoty, bateria artylerii złożona z 4 dział kal. 57 mm, kompania artylerii przeciwpancernej z 6 działami ppanc kal. 47 mm oraz kompania moździerzy z 6 moździerzami kal. 81 mm. W batalionie piechoty znajdowała się kompania ckm-ów z 12 karabinami maszynowymi kal. 7.9 mm oraz trzy kompanie piechoty, które miały w sumie 12 lekkich karabinów maszynowych. Podstawową bronią strzelecką piechura był karabin Dutch Mannlicher model 1895. Artyleria dysponowała przede wszystkim bronią Kruppa i Bofors kal. 75, 84, 125 i 150 mm. Warto dodać, że w 1940 r. – w chwili niemieckiej inwazji na Holandię – holenderskie siły zbrojne dysponowały znikomą liczbą tankietek czy czołgów, głównie produkcji brytyjskiej.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
