Wojna stuletnia to konflikt zbrojny z lat 1337-1453, który toczył się pomiędzy Francją, a Anglią. Należy tutaj dodać, że był on przerywany licznymi rozejmami i pokojami, jednak ostatecznie dobiegł końca dopiero w 1453 roku. Na początku konfliktu podstawową siłą uderzeniową wojsk francuskich w bitwie było jej rycerstwo, które było znane ze swego męstwa na polu walki, bardzo dobrego wyszkolenia indywidualnego, ale też pychy (utarło się przyjmować, iż francuscy rycerze w owym czasie twierdzili, że gdyby niebo zwaliło się na głowę – podtrzymaliby je swymi kopiami) oraz prawie całkowitego braku poczucia dyscypliny. Dało to o sobie znać w katastrofalny sposób w bitwie pod Crecy w 1346 roku. Uzbrojenie francuskiego rycerza na początku wojny stuletniej (XIV wiek) było bez wątpienia bardzo dobre. Jako broń defensywną wykorzystywał tarczę, kolczugę z licznymi elementami zbroi płytowej lub – rzadziej - pełną zbroję płytową. Jako broń zaczepną stosował kopię, miecz jednoręczny oraz różne rodzaje broni obuchowej jak np. nadziak. Spore zmiany w kawalerii francuskiej zaszły za panowania Karola VII (panował 1422-1461). Władca ten wprowadził w 1445 roku tzw. kompanie ordonansowe, których na początku było 15, a każda z nich liczyła 100 kopijników. Jazda ta była dobrze wyszkolona, zdyscyplinowana oraz została wzięta na monarszy żołd, a nie była – jak do tej pory – powoływana na zasadzie pospolitego ruszenia.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
