Decydujący wpływ na kształtowanie się organizacji oraz taktyki niemieckiej piechoty przed wybuchem II wojny światowej miały z jednej strony doświadczenia wypływające z poprzedniej wojny światowej, ale też prace teoretyczne powstające w latach 20. i 30. XX wieku, które często podkreślały konieczność postrzegania niemieckiej piechoty jako narzędzia prowadzenia wojny ofensywnej. Wpływało to zarówno na wyposażenie, jak i organizację niemieckiej dywizji piechoty, która w toku kampanii wrześniowej z 1939 roku liczyła 3 pułki piechoty, z których każdy dzielił się na 3 bataliony piechoty, kompanię artylerii oraz kompanię przeciwpancerną. Do tego dochodziły liczne jednostki wsparcia, między innymi: pułk artylerii z 4 dywizjonami artylerii (w tym jednym ciężkiej), batalion przeciwpancerny, batalion saperów czy batalion łączności. W sumie dywizja piechoty tzw. I fali mobilizacyjnej liczyła ok. 17.700 ludzi i posiadała znaczący komponent artyleryjski, ale też była obficie wyposażona w broń maszynową. Posiadała też nowoczesne i wydajne – jak na owe czasy – środki łączności i dowodzenia. W toku wojny dywizje piechoty ulegały transformacji – w 1943 r. część z nich została przekształcona w dywizje grenadierów pancernych. Natomiast od 1943 r. standardowa dywizja „tradycyjnej” piechoty liczyła ok. 12.500 ludzi (a nie ok. 17.700 ludzi jak w 1939 r.), zmniejszono też w niej komponent artyleryjski – zwłaszcza artylerii ciężkiej – natomiast znacząco poprawiono obronę przeciwpancerną. Przyjmuje się, że w toku całej II wojny światowej w Wehrmachcie służyło ok. 350 dywizji piechoty.
Bitwa pod Moskwą, nazywana też Operacją „Tajfun” (niemiecki kryptonim operacji) albo obronna operacją moskiewską to jedna z największych bitew lądowych z okresu II wojny światowej, która została stoczona w Europie. Była bezpośrednim następstwem niemieckiej agresji na ZSRR z 22 czerwca 1941 r. (operacja Barbarossa) i miała na celu zdobycie przez Wehrmacht radzieckiej stolicy. Ta wielka batalia rozpoczęła się 2 października 1941 r., a zakończyła się 7 stycznia 1942 r., przy czym niemiecka ofensywa została zatrzymana już na początku grudnia 1941 roku. Szacuje się, że po stronie niemieckiej wzięło w niej udział ok. 1 mln. żołnierzy, 1700 czołgów i dział szturmowych oraz ok. 950 samolotów. Po stronie radzieckiej walczyło ok. 1,2 mln. żołnierzy, 1000 czołgów i dział szturmowych oraz ok. 650 samolotów. Operacja rozpoczęła się pomyślnie dla strony niemieckiej, która na samym jej początku pod Wiaźmą i Brańskiem zamknęła w dwóch wielkich kotłach znaczne siły radzieckie, a później je zniszczyła lub wzięła do niewoli. Straty radzieckie na tym, etapie były szacowane na ok. 670 tys. ludzi! Jednak po tym wielkim sukcesie, tempo niemieckiego natarcia zaczęło zwalniać z powody pogarszających się warunków pogodowych, ale też tężejącego oporu wojsk radzieckich oraz – chyba przede wszystkim – niewystarczającego zaplecza logistycznego po własnej stronie. Wojskom niemieckim udało się jednak pod koniec listopada 1941 r. zbliżyć do Moskwy, a od Kremla dzieliło je zaledwie 20 kilometrów! Wojska niemieckie były jednak zbyt wyczerpane i całkowicie nieprzygotowane do walk w warunkach zimowych, aby kontynuować atak. Perfekcyjnie wykorzystała to strona radziecka, która w dniach 5-6 grudnia 1941 r. rozpoczęła kontrofensywę, spychając wojska niemieckie w kierunku zachodnim. Bitwa zakończyła się sporym, strategicznym sukcesem Armii Czerwonej.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
