Wojna koreańska (1950-1953) toczyła się pomiędzy wojskami Korei Południowej, wspieranej – z ramienia ONZ – przez wojska amerykańskie, ale też australijskie czy brytyjskie oraz wojskami KRLD, czyli Koreą Północną, wspieraną mniej lub bardziej oficjalnie przez ZSRR oraz ChRL. Największym ilościowo rodzajem amerykańskich sił zbrojnych walczących w Korei była rzecz jasna piechota. US Army oraz USMC skierowały do Korei kilka dywizji piechoty i piechoty i piechoty morskiej wśród nich między innymi: 2nd Infantry Division, 7th Infantry Division czy 1st Marine Division. Główną siła uderzeniową dywizji piechoty były trzy regimenty piechoty, wspierane przez artylerię dywizyjną oraz różnego typu pododdziały wsparcia (np. saperów, łączność czy logistykę). Przeciętnie, etatowo, dywizja liczyła w 1950-1951 r. od 12.500-13.650 oficerów i żołnierzy. Z czasem struktura dywizyjna okazała się niezbyt wydajna i zaczęto reorganizować jednostki piechoty w formacje brygadowe, stosunkowo dobrze nasycone artylerią, środkami łączności oraz pododdziałami saperów. Warto dodać, że podstawową bronią strzelecką amerykańskiego piechura była nadal karabin M1 Garand oraz jego zmodernizowana wersja M1 C/D Garand. Jako ręczny karabin maszynowy wykorzystywano też pamiętający II wojnę światową karabin M1918A2 BAR, a ciężkim karabinem maszynowym był M2 Browning. Warto dodać, że amerykańska piechota posiadała niezłe, zwłaszcza pod koniec konfliktu, ręczne uzbrojenie przeciwpancerne w postaci pancerzownic Bazooka i Super-Bazooka.
Bitwa o tzw. worek pusański (ang. Battle of the Pusan Perimeter) została stoczona na terenie Korei Południowej, w południowo-wschodniej części płw. koreańskiego w toku wojny koreańskiej lat 1950-1953. Batalia trwała od początku sierpnia do połowy września 1950 roku. Stronami w tej bitwy były siły zbrojne Korei Północnej, które w walki zaangażowały bezpośrednio jednorazowo ok. 70.000 ludzi oraz wojska Korei Południowej i oddziały ONZ (głównie amerykańskie) liczące maksymalnie ok. 92.000 żołnierzy zaangażowanych bezpośrednio w działaniach bojowych. Do bitwy doszło w wyniku nagłej napaści KRLD na swego południowego sąsiada z 25 czerwca 1950 r., w wyniku którego lwia część Korei Południowej została zajęta przez komunistów. Wyjątek stanowił właśnie worek pusański obejmujący ok. 5-6% terytorium Korei Południowej. Zdecydowanie postawę defensywną przyjęły wojska Korei Południowej oraz ONZ, ale były one w stanie przeprowadzać lokalne kontrataki, a co więcej – dzięki utrzymaniu komunikacji morskiej – ich potencjał liczbowy wzrastał w toku bitwy. Bitwa zakończyła się finalnie całkowitą porażką wojska Korei Północnej, co było ściśle powiązane z lądowaniem wojsk amerykańskich pod Inczhon w 1950 roku. Przyjmuje się, że całkowite straty (w zabitych i rannych) wojsk anty-komunistycznych wyniosły ok. 60.000 ludzi, a Korei Północnej – ok. 64.000 ludzi.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
