Pomimo przegranej w I wojnie światowej, niemiecki korpus oficerski w okresie międzywojennym nadal postrzegał główny środek do zwycięstwa w przyszłej wojnie w operacji ofensywnej. Wyciągnął zatem inne doświadczenia z Wielkiej Wojny, aniżeli jego francuski odpowiednik. Bazując na doświadczeniach z lat 1914-1918, między innymi na taktyce infiltracji stosowanej przez oddziały Stosstruppen, ale też dostrzegając intensywny rozwój lotnictwa i broni pancernej, część niemieckiego korpusu oficerskiego (np. gen. Heinz Guderian) opracowała teoretyczne założenia tzw. wojny błyskawicznej (niem. Blitzkrieg), czyli dążenie do powalenia przeciwnika jedną, decydującą operacją ofensywną prowadzoną w możliwie krótkim czasie i przy maksymalnym natężeniu sił i środków. Podług tej ofensywnej doktryny wojny był też szkolony niemiecki korpus oficerski w latach 30. XX wieku oraz w toku wojny światowej. Warto też dodać, że niemieccy oficerowie niemal wszystkich szczebli w toku II wojny światowej stosowali zasadę tzw. dowodzenia przez zadania (niem. Auftragstaktik), czyli nakreślali swym podwładnym zadanie do osiągnięcia oraz siły jakimi dysponowali, natomiast wykonanie zadania pozostwiali całkowicie w ich gestii. Taki model dowodzenia, opierający się na bardzo dobrze i jednolicie wyszkolonych oficerach, prowadził do tego, że armia niemiecka była wysoce elastyczna w działaniu i potrafiłą reagować szybciej na różnych szczebalch, aniżeli ich przeciwnicy (np. armia francuska w toku kampanii z 1940 r. czy armia sowiecka z 1941 r.). System ten zdał egzamin (zwłaszcza na niższych szczeblach) w toku całej II wojny światowej. Warto też dodać, że w niemieckim korpusie oficerskim z okresu II wojny światowej służyło wielu nieprzeciętnych dowódców, między innymi: Erich von Manstein, Heinz Guderian, Erwin Rommel czy Walter Model.
Podobnie jak w wielu innych armiach z okresu II wojny światowej, także w armii niemieckiej rola warsztatów polowych oraz możliwość przywracania uszkodzonych lub zepsutych pojazdów do służby był spora. Na szczeblu dywizji piechoty w 1939 r. rolę tę spełniał oddział zaopatrzeniowy złożony z 9 kolumn ciężarówek, kompanii warsztatowej oraz zmotoryzowanej kompanii zaopatrzeniowej. W dywizji pancernej (etat z 1939 r.) rolę tę spełniał batalion kwatermistrzowski złożony z 6 lekkich kolumn zaopatrzeniowych, dwóch warsztatów polowych oraz kompanii kwatermistrzowskiej. W związku ze sporym zróżnicowaniem parku maszynowego (samochodów terenowych, ciężarówek, pojazdów gąsienicowych, itd.) jakie występowały w Wehrmachcie pododdziały te były bardzo istotne w celu zapewnienia sprawnego działania dywizji piechoty czy dywizji pancernej. Warto też dodać, że poddziały warsztatowe w armii niemieckiej były w większości zmotoryzowane albo zmechanizowane, dysponowały też – w jednostkach zmechanizowanych – dość specjalistycznym sprzętem jak czołgi zaplecza technicznego (niem. Bergepanzer).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
