Operacja „Merkury” (niem. Unternehmen Merkur) to niemiecki kryptonim operacji powietrzno-desantowej przeprowadzone na Krecie w dniach od 20 maja do 1 czerwca 1941 roku. Po stronie niemieckiej w operacji wzięło udział ok. 22.000-24.000 żołnierzy, wspieranych przez ok. 1200 samolotów wszystkich typów pod dowództwem gen. Kurta Studenta. Po stronie alianckiej, walczyło ok. 42.000 żołnierzy (w tym min.: ok. 18.000 żołnierzy brytyjskich i ok. 11.000 żołnierzy greckich) pod dowództwem gen. Bernarda Freyberga. Warto dodać, że operacja „Merkury” to największa niemiecka operacja tego typu w toku II wojny światowej. Działania rozpoczęły się w dniu 20 maja 1941 r. od desantu powietrznego zrealizowanego przez 7. Dywizję Lotniczą oraz Luftlandesturmregiment w sile łącznie ok. 10.000 ludzi w północnej części Krety. Pomimo bardzo wysokich strat, niemieckim spadochroniarzom udało się umocnić w rejonie lotniska w mieście Maleme oraz skutecznie paraliżować ruch drogowy na tyłach wojsk alianckich. Generał Kurt Student, pomimo wysokich strat poniesionych 20 maja, zdecydował się kontynuować walkę i 21 maja koncentrować operacje właśnie w rejonie Maleme. W tym samym dniu Niemcy zajęli lotnisko nieopodal tego miasta, a w dniach 21-25 maja na Kretę przerzucono znaczną część 5 Dywizji Górskiej oraz sprzęt ciężki. Już 22 maja oddziały niemieckich spadochroniarzy oraz piechoty górskiej atakowały w kierunku wschodniej części wyspy. W dniach 26-28 maja, w wyniku chaosu decyzyjnego i słabego dowodzenia wojskami alianckimi, Niemcom udało się zająć dwa ważne miasta – Chanii oraz Sud. Pomimo faktu, że strona niemiecka w niecałe dwa tygodnie opanowała bardzo ważną wyspę w basenie Morza Śródziemnego to jednak poniosła znaczne straty, szacowane na minimum ok. 3400 zabitych i ok.2600 rannych. Zniszczeniu lub uszkodzeniu uległo również 370 samolotów.
Gebirgsjäger (często określeni w Polsce jako strzelcy alpejscy) to doborowe oddziały austriackiej oraz niemieckiej, lekkiej piechoty przeznaczone do operowania w górach. Przyjmuje się, że historia Gebirgsjäger w armii niemieckiej rozpoczęła się w listopadzie 1914 r., kiedy to sformowano pierwsze bataliony tego typu piechoty. W okresie II wojny światowej armia niemiecka dalej posiadała jednostki tego typu, formując z nich w sumie aż 10 dywizji, które z różnym natężeniem były wykorzystywane w walkach. Wyposażenie jednostek Gebirgsjäger w okresie II wojny światowej było zbliżone do formacji tradycyjnych piechoty, ale generalnie strzelcy alpejscy posiadali większą ilość broni maszynowej (lekkiej i ciężkiej – np. MG34 czy MG42) oraz większą ilość lekkiej artylerii czy moździerzy. Ich ekwipunek był również dostosowany do operowania w terenie wysokogórskim i przy bardoz niskich temperaturach, a ich trening był znacznie trudniejszy niż zwykłego piechura. Jednostki Gebirgsjäger zostały użyte na dużą skalę w toku walk w Norwegii w 1940 r., w czasie walk na Bałkanach i na Krecie w 1941 r., ale też w kampanii włoskiej (1943-1945) oraz na froncie wschodnim, zwłaszcza na Kaukazie (1942-1943) oraz w jego północnej części, na granicy fińsko-radzieckiej. Warto dodać, że znakiem wyróżniającym niemieckich Gebirgsjäger jest insygnium przedstawiające szarotkę (niem. Edelweiss). Warto dodać, że tradycje Gebirgsjäger są obecnie kontynuowane w niemieckiej Bundeswehrze.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
