Operacja „Marita” to niemiecki kryptonim operacji prowadzonej na terenie płw. bałkańskiego w okresie od 6 do 29 kwietnia 1941 roku. Głównymi przeciwnikami wojsk Osi (Niemcy, Włochy, Bułgaria) , były w tym konflikcie wojska jugosłowiańskie i greckie wspierane przez jednostki brytyjskie, australijskie i nowozelandzkie. Warto dodać, że plan początkowo zakładał działania tylko przeciwko Grecji, ale w związku ze zmianą rządów w Jugosławii na anty-niemieckie, plan został pospiesznie zmodernizowany i wymierzony także przeciwko temu krajowi. Główny ciężar prowadzenia kampanii po stronie państw Osi spoczywał na armii niemieckiej, która operowała przeciwko zarówno przeciwko Jugosławii, jak i Grecji. Podobnie jak w toku kampanii w Polsce (1939) oraz we Francji (1940), strona niemiecka zastosowała doktrynę blitzkriegu, koncentrując do działań znaczne siły lotnicze i pancerne. W wyniku bardzo wyraźnej przewagi wojsk Osi na lądzie i w powietrzu Jugosławia kapitulowała już 17 kwietnia 1941 r., a Grecja walczyła do 23 kwietnia tego samego roku. W wyniku operacji wojska niemieckie straciły jedynie ok. 2.000 zabitych oraz ok. 4.200 rannych. Natomiast do niewoli dostało się ok. 370.000 żołnierzy jugosłowiańskich i ok. 220.000 żołnierzy greckich! Należy jednak pamiętać, że kampania na Bałkanach opóźniła niemiecki atak na ZSRR co zdaniem niektórych badaczy tematu było jednym z pośrednich powodów niemieckiej porażki w Związku Radzieckim. Warto też pamiętać, że okupacja Jugosławii i Grecji angażowało ok. 250.000 żołnierzy niemieckich, włoskich i bułgarskich
Gebirgsjäger (często określeni w Polsce jako strzelcy alpejscy) to doborowe oddziały austriackiej oraz niemieckiej, lekkiej piechoty przeznaczone do operowania w górach. Przyjmuje się, że historia Gebirgsjäger w armii niemieckiej rozpoczęła się w listopadzie 1914 r., kiedy to sformowano pierwsze bataliony tego typu piechoty. W okresie II wojny światowej armia niemiecka dalej posiadała jednostki tego typu, formując z nich w sumie aż 10 dywizji, które z różnym natężeniem były wykorzystywane w walkach. Wyposażenie jednostek Gebirgsjäger w okresie II wojny światowej było zbliżone do formacji tradycyjnych piechoty, ale generalnie strzelcy alpejscy posiadali większą ilość broni maszynowej (lekkiej i ciężkiej – np. MG34 czy MG42) oraz większą ilość lekkiej artylerii czy moździerzy. Ich ekwipunek był również dostosowany do operowania w terenie wysokogórskim i przy bardoz niskich temperaturach, a ich trening był znacznie trudniejszy niż zwykłego piechura. Jednostki Gebirgsjäger zostały użyte na dużą skalę w toku walk w Norwegii w 1940 r., w czasie walk na Bałkanach i na Krecie w 1941 r., ale też w kampanii włoskiej (1943-1945) oraz na froncie wschodnim, zwłaszcza na Kaukazie (1942-1943) oraz w jego północnej części, na granicy fińsko-radzieckiej. Warto dodać, że znakiem wyróżniającym niemieckich Gebirgsjäger jest insygnium przedstawiające szarotkę (niem. Edelweiss). Warto dodać, że tradycje Gebirgsjäger są obecnie kontynuowane w niemieckiej Bundeswehrze.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat