5 cm Flak 41 (niem. Flugabwehrkanone 41) była niemieckim, średnim, holowanym działem przeciwlotniczym kal. 50 mm z okresu II wojny światowej. Weszła do służby w niemieckich siłach zbrojnych w 1940/1941 r. i pozostawała w nich do 1945 roku. W sumie powstało zaledwie ok. 60 jej sztuk. Masa broni w położeniu bojowym sięgała 3100 kilogramów. Natomiast jej całkowita długość w położeniu marszowym wynosiła ok. 6,1 m, przy szerokości ok., 2,4 m oraz wysokości ok. 2,2 metra. Szybkostrzelność dochodziła do 180 strz./min., przy prędkości początkowej pocisku rzędu 840 m/s. Zasięg efektywnego strzału sięgał ok. 3100 m, przy zasięgu maksymalnym liczonym na ok. 10.400 metrów.
Armata 5 cm Flak 41 została opracowana przez koncern Rheinmetall na potrzeby niemieckiego Wehrmachtu, jako broń przeciwlotnicza przeznaczona do zwalczania nieprzyjacielskich samolotów na krótkich i średnich dystansach. Docelowo miała wypełnić lukę pomiędzy działami kal. 37 mm, a 75 mm, tworząc swoiste kolejne „piętro” w obronie przeciwlotniczej niemieckich wojsk. Chociaż prace projektowe wystartowały już w 1936 r., to jednak postępowały powoli, a co więcej doprowadziły do opracowania broni o umiarkowanej wartości bojowej. Do głównych wad 5 cm Flak 41 należy wskazać przede wszystkim: raczej niską prędkość wylotową pocisku, przeciętne tempo obrotu i naprowadzania na cel oraz kłopotliwy system zasilania w amunicję oparty o 5-nabojowe magazynki. Z tych powodów produkcja seryjna była bardzo ograniczona.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
