Informacje podstawowe
| Kod produktu | ita7026 |
| Waga | 0.09 kg |
| Ean: | 8001283070263 |
| Skala | 1:72 |
| Dodano do katalogu: | 30.10.2004 |
| Tagi | FlaK-38 PaK-35 PaK-40 |
| Producent | Italeri
Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Włochy |
| Podmiot odpowiedzialny | Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Włochy |
3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowana w 1936r. zadebiutowała bojowo w czasie hiszpanskiej wojny domowej. Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowiła także uzbrojenie wczesnych modeli czołu PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 miał z odległości 500 m przebijalność pancerza ok. 30 mm (przy kącie nachylenia pancerza 30°). Już w 1940r. w obliczu wzrastającej grubości pancerzy czołgów stała się praktycznie bezużyteczna, a w czasie operacji Fall Gelb nie była w stanie przebić pancerzy takich czołgów jak Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35. Pomimo tego nadal służyła w armii niemieckiej aż do czasu ataku na ZSRR kiedy okazała się całkowicie bezsilna wobec czołgów T-34. Zyskała wtedy przezwisko "Anklopf" - "kołatka". Została zastąpiona armatą 5 cm PaK 38. Działo przeciwpancerne PaK 36 było jednym z najczęściej używanych i najpopularniejszych dział przeciwpancernych z okresu przed II wojną światową. Nieco zmieniona wersja byłą produkowana w Japonii jako 37 mm Type 97, wersje eksportowe produkowano do Włoch (cannone contracarro da 37/45) oraz Holandii (37-mm Rheinmetall), a także do Związku Radzieckiego (1-K). Stanowiła także punkt wyjścia dla innych armat przeciwpancernych kalibru 37 mm i 45 mm. 7,5 cm PaK 40 (Panzerabwehrkanone 40, przeciwpancerne model 40) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i używana przez armię niemiecką w okresie II wojny swiatowej. Prace projektowe nad nową armatą przeciwpancerną 75 mm rozpoczęły się już w roku 1939, ale dopiero po inwazji na ZSRR w 1941r. i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi czolgami T-34 i KV zwiększono tempo prac projektowych. Pierwsze działa tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941, a do 1943r. stanowiły one większość niemieckiej artylerii przeciwpancernej. Armata PaK 40 była standardowym niemieckim działem przeciwpancernym do końca wojny. Była używana także przez inne panstwa Osi, a zdobyczne egzemplarze weszły na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie służyły w armiach Albanii, Bulgarii, Czechoslowacji, Finlandii, Rumunii i Wegier. Łącznie wyprodukowano około 23 000 sztuk tej broni, a dodatkowo wyprodukowano około 6000 egzemplarzy stanowiących uzbrojenie niemieckich niszczycieli czolgow. Armata PaK 40 stanowiła skuteczną broń przeciwpancerną aż do końca wojny i była w stanie zniszczyć każdy czołg aliancki za wyjątkiem ciężko opancerzonych IS-2 i M26 Pershing. Jedyną poważniejszą wadą PaK 40 był znaczny ciężar własny, co wymuszało używanie do transportu działa ciagnika artyleryjskiego, szczególnie na miękkim gruncie. PaK 40 wystrzeliwał pociski o masie od 3,18 do 6,8 kg. Przebijalność pancerza (0° pochylenia z 500 m) zależała od rodzaju pocisku i wynosila: 132 mm z amunicja AP; 154 mm z amunicja podkalibrowa i 90 mm z amunicja kumulacyjna. Zasieg przy ostrzale bezposrednim to ok. 1800 m a szybkostrzelnosc 14 strzalow na minute. 2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie holowane, automatyczne działko przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata FlaK 38 powstała w zakładach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty FlaK 30. Podstawowym zadaniem konstruktorów udało się zwiększyć szybkostrzelność teoretyczną z 280 do 420 strz/min., a także poprawić niezawodność działa. Dalsze zwiększanie szybkostrzelności było niemożliwe ponieważ armaty FlaK 30 i FlaK 38 były zasilane z 20 nabojowych magazynków pudełkowych. Armata FlaK 38 znalazła się na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940r. Działania bojowe wykazały że zwiększenie szybkostrzelności zwiększyło skuteczność działek kalibru 20 mm, ale nadal jest ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawierały zbyt mało materiału wybuchowego, aby pojedyncze trafienia były w stanie poważnie uszkodzić samolot. Dlatego za konieczne uznano dalsze zwiększanie szybkostrzelności. Osiągnięto to poprzez budowę poczwórnie sprzężonej armaty 2 cm FlaK 38. Flak 38 poza wersją holowana był używany także jako uzbrojenie dział samobieżnych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Stał się także podstawą do budowy przeznaczonego dla piechoty gorskiej działa przeciwlotniczego 2 cm Geb.FlaK 38. Armata FlaK 38 była bronią automatyczną zasilaną nabojem zespolowym 20 x 139 mm. Łoże kołowe, do strzelania osadzane na trzech podnośnikach śrubowych. Celownik mechaniczny.
Flak 38 to niemieckie, holowane, automatyczne działko przeciwlotnicze kal. 20 mm z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy działka powstały w 1938 roku, a niedługo później rozpoczęła się produkcja seryjna. Maksymalna donośność w pionie wynosiła 3.700 m, a prędkość początkowa pocisku – 900 m/s. Szybkostrzelność teoretyczną dochodziła do 420 strzałów na minutę.
Flak 38 powstała w firmie Mauser, jako daleko idąca modyfikacja działka Flak 30. Przede wszystkim w nowym działku zwiększono szybkostrzelność teoretyczną oraz poprawiono ogólną konstrukcję mechaniczną. Poprawiło to parametry broni, jak jednak wykazały działania bojowe lat 1940-1941 Flak 38 nadal posiadał za małą siłą ognia, którą postanowiono zwiększyć poprzez stworzenie działka poczwórnie sprzężonego – tak narodził się 2 cm Flakvierling 38. Obie wersje działka były masowo używane przez Wehrmacht w toku II wojny światowej w latach 1940-1945. Posłużyły także jako uzbrojenie dla kilku pojazdów, m.in.: Flakpanzer 38 (t), Mobelwagen czy Wirbelwind.
Niemiecka armata przeciwpancerna 7,5cm Pak 40 (7,5 cm Panzerabwehrkanone 40) z okresu II Wojny Światowej. Prace nad tą armata trwały w latach 1939-1941 w koncernach Kruppa oraz Rheinmetall. Zdecydowane przyspieszenie prac badawczych miało miejsce po rozpoczęciu operacji Barbarossa i napotkaniu przez niemieckie jednostki pancerne czołgów KW-1 oraz T-34. Armata Pak 40 była wprowadzana do jednostek liniowych od końca 1941 roku. Dzięki wysokim parametrom stała się głównym niemieckim działem przeciwpancernym, aż do końca wojny. Była w stanie podjąć walkę ogniową z każdym sowieckim i alianckim czołgiem, aż do pojawienia się takich pojazdów jak IS-2, M26 Pershing czy Centurion. W okresie 1941-1945 wyprodukowano ponad 29.000 szt. tej broni (łącznie z armatami instalowanymi na niszczycielach czołgów). Jej głównym mankamentem była stosunkowa duża waga, co wymagało stosowania do jej transportu ciągnika artyleryjskiego. Dzięki szerokiej gamie amunicji jaką mogła strzelać, często była wykorzystywana jako armata polowa. Wagomiary pocisków wahał się od 4,1kg do 6,8kg. Dane techniczne: kaliber:75mm, masa: 1425kg, prędkość początkowa pocisku: 930m/s (pocisk podkalibrowy), szybkostrzelność: 14 strz./min. Po wojnie armata Pak 40 służyła w armiach min. Albanii, Bułgarii, Czechosłowacji, Finlandii, Rumunii i Węgier.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
Błąd w opisie? Zgłoś problem
...
