Tamiya 78015 German Tirpitz Battleship Kit

Tirpitz był niemieckim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1936 r., a wodowano w kwietniu 1939 roku. Pancernik wszedł do służby linowej w niemieckiej marynarce wojennej (niem. Kriegsmarine) w lutym 1941 roku. Długość okrętu wynosiła 254 m, szerokość 36 m, a wyporność pełna – 53.500 ton. Prędkość maksymalna Tirpitza oscylowała wokół 30-31 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiło 8 dział kal. 380 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 12 dział kal. 150 mm czy 16 dział kal. 105 mm.

Tirpitz był drugim okrętem typu Bismarck. Został zamówiony w celu zastąpienia w linii całkowicie przestarzałego w latach 30. XX wieku starego pancernika Schleswig-Holstein – tego samego, którego salwy na Westerplatte rozpoczęły II wojną światową w Europie. W chwili wodowania Tirpitz  był największym niemieckim okrętem. Cechował się dobrym opancerzeniem, a jego uzbrojenie główne czy dodatkowe nie ustępowało swoim odpowiednikom na okrętach brytyjskich. Krótko po wejściu do służby – w czerwcu i lipcu 1941 roku – ubezpieczał działania wojsk niemieckich w ramach operacji Barbarossa, ale do poważniejszych działań przeciwko flocie radzieckiej wówczas nie doszło. Po tych działaniach, Tirpitz został przebazowany do bazy w Trondheim w Norwegii na przełomie 1941 i 1942 roku, skąd zaczął operować przeciwko alianckim konwojom płynącą z pomocą Lend-and-lease do Murmańska przez północny Atlantyk i Morze Norweskie. W lipcu 1942 roku samo wyjście z portu pancernika Tirpitz doprowadziło do rozproszenia konwoju PQ-17, który został następnie zdziesiątkowany przez niemieckie samoloty i U-booty. Bez wątpienia obecność Tirpitza na wodach północnych był wielkim utrapieniem dla Royal Navy i wiązała od 5 do 7 pancerników brytyjskich! Nieprzypadkowo niemiecki okręt uzyskał przydomek „Samotny władca Północy”. W związku z powyższym w latach 1943-1944 Brytyjczycy przedsięwzięli kilka akcji miniaturowymi okrętami podwodnymi, które doprowadziły do uszkodzeń okrętu. Jednak Tirpitz został zatopiony dopiero 12 listopada 1944 roku w wyniku nalotu przeprowadzonego przez ciężkie bombowce typu Lancaster.