Typ 37 to nazwa klasy niemieckich torpedowców, które wchodziły do służby w niemieckiej Kriegsmarine w latach 1938-1942. Pojedynczy okręt tego typu liczył sobie 85,2 m długości, przy szerokości rzędu 8,87 metra. Wyporność pełna nie przekraczała 1200 ton, a prędkość maksymalna oscylowała wokół 35 węzłów. Uzbrojenie składało się z: pojedynczej armaty kal. 105 mm, pojedynczego działka przeciwlotniczego (plot.) kal. 37 mm, 2 działek plot. kal. 20 mm, 2 potrójnych wyrzutni torpedowych kal. 533 mm oraz do 60 min.
Torpedowce Typ 37 były w swej istocie zmodernizowanymi okrętami Typu 35 o polepszonym zasięgu pływania. Co ciekawe jednak, zachowano na nich niemal dokładnie ten sam system napędowy, powielając również w jego zabudowie w kadłubie właściwie te same błędy, które popełnione przy budowie torpedowców Typu 35. Tym samym jego ewentualne naprawy lub konserwacja na pełnym morzu były bardzo trudne, a właściwie niemożliwe. Szlak bojowy torpedowców Typ 37 w II wojnie światowej rozpoczął się od realizowania zadań eskortowych na Kanale La Manche, ale pierwszą naprawdę istotną akcją niektórych jednostek tego typu było wzięcie udziału w eskorcie niemieckich ciężkich okrętów (Scharnhorst, Gneisenau oraz Prinz Eugen) w czasie ich przedzierania się z portów we Francji do portów na terenie Niemiec w lutym 1942 r. (ang. Chanel Dash, niem. Unternehmen Zerberus). Wiele z torpedowców Typ 37 służyło od 1943 r. na wodach norweskich realizując zadania eskortowe i patrolowe. Natomiast w 1944 r. wszystkie nadające się do działania torpedowce Typ 37 zostały skierowane na Bałtyk, aby wspierać działania niemieckie, przeciwko nacierającej Armii Czerwonej. Do końca wojny dotrwały w lepszym lub gorszym stanie w sumie 6 jednostek.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
