Haruna był japońskim krążownikiem liniowym pod którego stępkę położono w 1912 r., wodowano w grudniu 1913 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w kwietniu 1915 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 222 m, szerokość 31 m, a wyporność pełna – 36.000 ton. Prędkość maksymalna krążownika liniowego Haruna oscylowała wokół 30-31 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 8 dział kal. 356 mm w czterech wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 14 dział kal. 152 mm.
Haruna był czwartym i ostatnim krążownikiem liniowym typu Kongo. W okresie międzywojennym Haruna była intensywnie modernizowana, co doprowadziło do: znacznego polepszenia opancerzenia okrętu, przebudowania przedniej nadbudówki, która uzyskała kształt japońskiej pagody oraz zwiększenia mocy i modernizacji siłowni. Haruna otrzymała także katapulty umożliwiające operowaniem wodnosamolotom. Kariera bojowa okrętu Haruna w II wojnie światowej rozpoczęła się od udziału we wspieraniu inwazji na terytoria brytyjskie w Indochinach. W kwietniu 1942 roku okręt wziął także udział w słynnym rajdzie floty japońskiej na Ocean Indyjski, a później – w czerwcu tego roku – wziął udział w bitwie o Midway, gdzie pomimo wielu ataków lotniczych odniósł tylko niewielkie uszkodzenia. Haruna wziął też udział w bitwie koło wysp Santa Cruz w październiku 1942 roku. W 1944 roku walczył w bitwie na Morzu Filipińskim w czerwcu 1944 roku oraz w zmaganiach o Leyte w październiku tego samego roku. W 1945 roku, z powodu braku paliwa, Haruna nie podejmował już akcji bojowych, a w lipcu tego roku został poważnie uszkodzony a później zatopiony przez amerykańskie samoloty pokładowe w bazie morskiej w Kure. Wrak krążownika liniowego Haruna został zezłomowany w 1948 roku.
Kongo był japońskim krążownikiem liniowym pod którego stępkę położono w 1911 r., wodowano w maju 1912 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w sierpniu 1913 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 222 m, szerokość 31 m, a wyporność pełna – 36.600 ton. Prędkość maksymalna krążownika liniowego Kongo oscylowała wokół 30węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 8 dział kal. 356 mm w czterech wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 8 dział kal. 152 mm.
Kongo był pierwszym z czterech krążowników liniowych typu o tej nazwie – tj. Kongo. Jednostka powstała w brytyjskiej stoczni Vickers w Barrows-in-Furness. Gruntowane modernizacje Kongo miały miejsce w okresie 1929-1931 oraz 1935-1937, kiedy to zmieniono całkowicie siłownię okrętu, rozbudowano nadbudówki, polepszono osłonę przeciwtorpedową oraz dodano katapulty dla wodnosamolotów. W toku II wojny światowej Kongo wziął udział w bitwie o Midway (czerwiec 1942 r.), ale odegrał tam marginalną rolę. W ostatnich miesiącach 1942 roku wziął udział w walkach w rejonie Guadalcanal, m.in. ostrzeliwując amerykańskie pozycje na wyspie. W 1944 walczył w bitwie o Leyte, gdzie walnie przyczynił się do zatopienia lotniskowca eskortowego USS Gambler Bay. Kongo został zatopiony 21 listopada 1944 r. w wyniku ataku torpedowego wykonanego przez amerykański okręt podwodny USS Sealion.
Isuzu był japońskim lekkim krążownikiem pod którego stępkę położono w 1920 r., wodowano w październiku 1921 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w sierpniu 1923 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 162,1 m, szerokość 14,2 m, a faktyczna wyporność pełna – 5.700 ton. Prędkość maksymalna krążownika Isuzu dochodziła do 36 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 7 dział 140 mm na pojedynczych stanowiskach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 2 armaty 80 mm oraz 8 wyrzutni torpedowych.
Isuzu był drugim krążownikiem typu Nagara. Krążowniki tego typu budowano w oparciu o udany projekt okrętów typu Kuma. W istocie oba typy różnią się nieznacznie i często typ Nagara jest określany jako zmodyfikowany typ Kuma. Główne różnice tkwiły w konstrukcji nadbudówek, które pozwalały jednostkom typu Nagara operować wodnosamolotami. Już w chwili wodowania otrzymały też lepsze wyrzutnie torpedowe nowego typu. Krążowniki typu Nagara były od samego początku budowane jako tzw. „lidery” flotylli niszczycieli, co zaowocowały powstaniem bardzo szybkich okrętów, z niezłym uzbrojeniem artyleryjskim, ale stosunkowo słabo opancerzonych. Kariera bojowa krążownika Isuzu rozpoczęła się już w okresie walk chińsko-japońskich w latach 30. XX wieku. Pełnił w toku tych zmagań przede wszystkim funkcje patrolowe na wodach chińskich oraz wspierał japońskie desanty. Szlak bojowy okrętu Isuzu w II wojnie światowej rozpoczął się już w grudniu 1941 roku od wspierania japońskiego ataku na Hong Kong. Od grudnia 1941 do kwietnia 1942 osłaniała kolejne akcje desantowe francuskich Indochin. Od września 1942 roku walczył w rejonie Wysp Salomona oraz wyspy Guadalcanal – w toku tych walk wziął udział w bitwie koło Santa Cruz. Isuzu wziął też udział w bitwie w Zatoce Leyte w październiku 1944 roku. W listopadzie tego roku został poważnie uszkodzony i na kilka miesięcy trafił do remontu: najpierw do Singapuru, a później do portu w Surabaya. Od kwietnia 1945 roku, po zakończeniu napraw, pełnił przede wszystkim funkcje osłony konwojów. Krążownik Isuzu został zatopiony 7 kwietnia 1945 roku przez amerykański okręt podwodny USS Gabilan.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
