HMS Hood był brytyjskim krążownikiem liniowym pod którego stępkę położono w 1916 r., wodowano w kwietniu 1918 r., a wcielono do służby w brytyjskiej marynarce wojennej (ang. Royal Navy) w maju 1920 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła 262 m, szerokość 32 m, a wyporność pełna w 1941 roku – 48.400 ton. Prędkość maksymalna HMS Hood oscylowała wokół 28-32 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wybuchu II wojny świawej stanowiło 8 dział kal. 381 mm w czterech podwójnych wieżach. Uzbrojenie dodatkowe to 14 dział kal. 102 mm, 24 działka kal. 40 mm oraz 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm.
HMS Hood był jedynym okrętem typu Admiral, który wszedł do służby w Royal Navy. Był też jedynym krążownikiem liniowym, oddanym do służby po zakończeniu I wojny światowej. Co więcej – przez całe dwudziestolecie międzywojenne był największym okrętem na świecie, co specjalnie wynegocjowali brytyjscy dyplomaci w czasie konferencje waszyngtońskiej w latach 1921-1922. Pomimo swoich wielkich rozmiarów HMS Hood posiadał w chwili wodowania analogiczne uzbrojenie artyleryjskie jak inne okręty liniowe w Royal Navy. Posiadał jednak od nich znacznie słabszy pancerz, który miał być rekompensowany znaczną prędkością – co faktycznie miało miejsce w latach 20. XX wieku. Jednak w chwili wybuchu II wojny światowej pancerniki niemiecki, włoskie czy japońskie co najmniej dorównywały HMS Hood prędkością, ale posiadały znacznie lepszy pancerz. Krążownik liniowy HMS Hood został zbudowany w stoczni John Brown w Clydebank. Od chwili wejścia do służby wchodził w skład brytyjskiej Floty Atlantyckiej, szybko stając się swoistą wizytówką Royal Navy, jako największy okręt na świecie. W okresie od 1920 do 1939 odbywał w związku z tym liczne rejsy reprezentacyjne i okolicznościowe – np. w latach 1924-1925 odbył rejs dookoła świata. W chwili wybuchu II wojny światowej pełnił służył na północnym Atlantyku, a w 1940 roku został przebazowany do Gibraltaru i wziął udział w operacji „Catapult”, czyli zniszczeniu francuskiej floty wojennej w bazie w Mers-el-Kebir. W maju 1941 roku został wysłany, wraz z pancernikiem HMS Prince of Wales przeciwko niemieckiemu pancernikowi Bismarck. W toku starcia z nim w Cieśninie Duńskiej został zatopiony 24 maja 1941 roku.
Bismarck był niemieckim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1936 r., a wodowano w lutym 1939 roku. Pancernik wszedł do służby linowej w niemieckiej marynarce wojennej (niem. Kriegsmarine) w sierpniu 1940 roku. Długość okrętu wynosiła 251 m, szerokość 36 m, a wyporność pełna – 53.000 ton. Prędkość maksymalna Bismarcka oscylowała wokół 29-30 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiło 8 dział kal. 380 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 12 dział kal. 150 mm czy 16 dział kal. 105 mm.
Bismarck był pierwszym okrętem typu o tej samej nazwie – tj. Bismarck. Został zamówiony w celu zastąpienia w linii całkowicie przestarzałego w latach 30. XX wieku starego pancernika Hannover. W chwili wodowania Bismarck był największym niemieckim okrętem oraz największym europejskim pancernikiem. Cechował się dobrym opancerzeniem, a jego uzbrojenie główne czy dodatkowe nie ustępowało swoim odpowiednikom na okrętach brytyjskich. Swój dziewiczy rejs odbył we wrześniu 1940 roku, kiedy to został przebazowany do Gdyni, która miała być jego portem macierzystym. Szlak bojowy Bismarcka w czasie II wojny światowej był bardzo krótki. W swój pierwszy rejs bojowy Bismarck wypłynął 19 maja 1941 roku – miał on pełnić na Atlantyku działania krążownicze i atakować przede wszystkim alianckie konwoje. Realizując ten plan Bismarck, wraz z towarzyszącym krążownikiem ciężkim Prinz Eugen, kilka dni później przepływał już Cieśninę Duńską. W dniu 24 maja doszło w tej cieśninie do bitwy, pomiędzy zespołem niemieckim, a okrętami brytyjskimi, w wyniku której został zatopiony krążownik liniowy HMS Hood, a sam Bismarck został poważnie uszkodzony. Po tej bitwie przeciwko Bismarckowi skierowano znaczne siły Royal Navy – w tym polski niszczyciel ORP Piorun – które niemiecki okręt wyśledziły i posłały na dno 27 maja 1941 roku. Warto dodać, że istnieje prawdopodobna hipoteza zakładająca, iż pancernik Bismarck został samozatopiony przez załogę w związku z odniesionymi uszkodzeniami, odniesionymi w walce w dniu 27 maja, a unieżmoliwiającymi samodzielny powrót do bazy.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
