HMS Sheffield (D80) był brytyjskim niszczycielem rakietowym z okresu Zimnej Wojny. Położenie stępki pod tę jednostkę miało miejsce w 1970 r., wodowanie nastąpiło w czerwcu 1971 r., a wejście do służby w Royal Navy miało miejsce w lutym 1975 roku. Długość całkowita okrętu wynosiła 125 m, szerokość całkowita 14,3 metrów, a wyporność pełna – ok. 4800 ton. Maksymalna prędkość dochodziła do ok. 30 węzłów. Na uzbrojenie pokładowe składały się dwie wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Sea Dart oraz pojedyncza armata kal. 114 mm. Jednostka mogła bazować jeden śmigłowiec pokładowy np. Westland Lynx.
HMS Sheffield należał do typu 42 w wersji Batch 1. Niszczyciele tego typu były projektowane pod koniec lat 60. XX wieku i miały zapewniać osłonę przeciwlotniczą zespołom okrętów Royal Navy. Były też projektowane jako uzupełnienie dla znacznie większych niszczycieli typu 82 (tzw. typ Bristol). Bez wątpienia w chwili wodowania HMS Sheffield posiadał dobre wyposażenie elektroniczne oraz cechował się niezłą dzielnością morską, ale był dalece niedozbrojony oraz nie posiadał uzbrojenia obrony bezpośredniej co okazało się fatalnym błędem. Jednostka została bowiem uszkodzona w toku wojny na Falklandach w 1982 roku w wyniku ataku lotniczego rakietą Exocet, której nie była w stanie zniszczyć rozporządzalnym uzbrojeniem pokładowym. Co gorsza, uszkodzenia wywołane uderzeniem pojedynczej rakiety doprowadziły do tak poważnych uszkodzeń, że w dniu 10 maja 1982 r. (sześć dni po ataku) HMS Sheffield zatonął.
Wojna o Falklandy/Malwiny (ang. Falklands War) toczyła się od początku kwietnia do połowy czerwca 1982 roku. Jej przyczyną było zajęcie przez Argentynę, rządzoną wówczas przez juntę wojskową, brytyjskich wysp na południowym Atlantyku – właśnie Falklandów. Przyjmuje się, że interwencja została przeprowadzona w celu polepszenia pozycji junty w samej Argentynie oraz w celu poprawy nastrojów społecznych. Zakładano, że cała operacja będzie krótka i zwycięska, a Wielka Brytania pogodzi się z utratą odległych terytoriów. Jednak brytyjska premier Margaret Thatcher postanowiła odpowiedzieć siłą na argentyńskie poczynania i skierowała w rejon Falklandów znaczne siły brytyjskie, których trzon – na morzu – stanowiły dwa lotniskowce HMS Hermes oraz HMS Invincible. Pomimo strat, jakie poniosła Royal Navy w wyniku działań argentyńskiego lotnictwa (między innymi utrata niszczyciela HMS Sheffield) była w stanie de facto zdobyć przewagę na teatrze działań operacyjnych i uniemożliwić dostarczenie na wyspy znaczniejszych posiłków. To dało brytyjskim jednostkom lądowym (przede wszystkim Royal Marines) przewagę nad wojskami argentyńskimi i pośrednio doprowadziło do brytyjskich zwycięstw – przede wszystkim o Goose Green (koniec maja 1982) i opanowania Port Stanley (I połowa czerwca 1982). Wojna zakończyła się argentyńską porażką, a w jej wyniku strona brytyjska utraciła ok. 1100 rannych, zabitych i wziętych do niewoli, strona przeciwna – ok. 13.000 rannych, zabitych i wziętych do niewoli. Walnie przyczyniła się również do obalenia junty wojskowej w Argentynie i umocnienia pozycji politycznej Margaret Thatcher w Zjednoczonym Królestwie.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
