Hataka Hobby HTK-AS67 Modern US Army & USMC AFV Set

Zestaw zawiera następujące kolory: HTK-A016 - Dark Green - FS34079 (MERDC Forrest Green), ogólny kolor wczesnych czołgów M1 Abrams. Używany na części M1 Abrams z USMC podczas ODS; HTK-A152 - NATO Green - FS34094 (CARC Green), używany w standardowym 3-kolorowym kamuflażu NATO. Również ogólny kolor rodziny Stryker IFV; HTK-A188 - NATO Brown - FS30051 (CARC Brown), używany w standardowym trójkolorowym kamuflażu NATO dla większości pojazdów AFV armii amerykańskiej i USMC; HTK-A125 - NATO Black - FS37030 (CARC Black), używany w standardowym trójkolorowym kamuflażu NATO większości pojazdów AFV US Army i USMC; HTK-A153 - MK-7 Temporary White - zmywalna (tymczasowa) matowa farba używana do pokrycia wybranych obszarów w improwizowanym kamuflażu zimowym amerykańskich pojazdów AFV (ponad schematem CARC); HTK-A238 - Desert Tan - FS33446 (CARC Tan), początkowy standardowy kolor amerykańskich pojazdów wojskowych w warunkach pustynnych (z silną tendencją do blaknięcia); HTK-A090 - Sand - FS33531 (CARC Middle Stone), niedawny (OIF, OEF) pustynny kolor pojazdów wojskowych USA. Używany również do podświetlenia panelu nad CARC Tan; HTK-A239 - Seafoam Green - FS24533, standardowy kolor wnętrz amerykańskich nowoczesnych APC i IFV (w tym M113, LVTP7/AAVP7, M2/M3, ale nie Stryker). Kolory te występują na współczesnych pojazdach amerykańskich w wielobarwnym kamuflażu zwanym MERDC. Była to właściwie seria schematów opracowana w latach 70-tych ubiegłego wieku przez U.S. Mobility Equipment Research & Design Command (MERDC). Utworzone zostały uniwersalne, ustandaryzowane wzory które miały być dostosowane do różnych warunków klimatycznych a dodatkowo łatwe w aplikacji. Wzory MERDC były powszechne w czasach zimnej wojny, do roku 1984 gdy MERDC zastąpiono uniwersalnym wzorem NATO, jest stosowanym do dziś. Wszystkie pojazdy miały być pokrywane czterema nieregularnymi kształtami z różnych kolorów. Każdy z tych kolorów pochodzi z zatwierdzonej listy: cztery odcienie zielonego, trzy odcienie brązowego, trzy odcienie piaskowego, czarny i biały). Było osiem kombinacji tych kolorów: zima bez śniegu, zima bez śniegu (drzewa lub bez drzew), arktyczny (biały), dwa rodzaje kamuflażu pustynnego (szary i czerwony), kamuflaż letni, kamuflaż tropikalny. Instrukcja wyjaśniała że kolory można było prosto dostosować, ponieważ wzory, które mogły występować na tym samym polu bitwy zwykle wymagały zmiany jednego koloru. Dzięki temu można było przemalowywać tylko część kamuflażu np. zmiana z terenu otwartego na zalesiony skutkowała przemalowaniem części brązowych na zielone. Większość wzorów zawierała kolor zielony gdyż był to podstawowy kolor nowych pojazdów amerykańskich. Europejski teren wymagał trzykolorowego schematu, również z dużym udziałem zielonej barwy.