Hataka Hobby HTK-CS94 Late WW2 German AFV paint set

Zawiera następujące kolory: HTK-C310 - Dunkelgelb nach Muster - standardowy kolor bazowy niemieckich pojazdów od najpóźniejszego lutego 1943 roku (oficjalne wprowadzenie) do wycofania przez RAL 840R – 7028, HTK-C244 - Dunkelgelb - RAL 840R - 7028, standardowy kolor bazowy i kamuflażowy pojazdów niemieckich od marca 1943 roku, kiedy to nadano numer RAL, HTK-C250 - Dunkelgelb (Ausgabe 1944) - RAL 840R - 7028 (Ausgabe 1944), standardowy kolor bazowy i maskujący pojazdów niemieckich obserwowany od końca 1944 roku do końca wojny; HTK-C169 - Olivegrün (Green, RLM62) - RAL 840R - 6003, standardowy kolor kamuflażu pojazdów niemieckich w latach 1943-45. Od stycznia 1945 roku oficjalny kolor podstawowy; HTK-C147 - Rotbraun (Czekoladowy brąz) - RAL 840R - 8017, standardowy kolor kamuflażu pojazdów niemieckich w latach 1943-45. Używany w 2- i 3-kolorowych schematach kamuflażu; HTK-C298 - Grün - RAL 840R - 6007, według znanych badań w latach 1943-45 często stosowany na niemieckich pojazdach AFV jako zamiennik Olivegrün; HTK-C175 - Red Primer Base - RAL 840R - 8012, standardowa farba podkładowa stosowana na różnych niemieckich AFV przez całą wojnę. W 1945 roku często używany jako baza do kamuflażu; HTK-A153 - Akrylowa tymczasowa biel - Zmywalna (tymczasowa) matowa farba używana do pokrycia wybranych obszarów w improwizowanym kamuflażu zimowym różnych niemieckich AFV podczas II wojny światowej. Pojazdy niemieckie z okresu II wojny światowej to początkowo głównie jednobarwne później bardzo urozmaicone barwy kamuflażu. W miarę jak armia niemiecka pojawiała się na coraz bardziej zróżnicowanych terenach, różnicowała i dostosowywała też swoje pojazdy. Na początku ostaniego roku II wojny światowej w Europie dowództwo niemieckie wydało ostatnie rozporządzenie, które odnosiło się do schematów malowania pojazdów armii niemieckiej podczas II wojny światowej. Potwierdzało ono zmianę koloru podstawowego z RAL 7028 Dunkelgel na RAL 6003 Olivgrün. Nowo wyprodukowane pojazdy miały być wykończone w całości w kolorze Olivgrün do czasu opracowania odpowiednich wzorów kamuflażu i dostarczenia ich producentom. Te wzory kamuflażu miały składać się po części z RAL 6003 Olivgrün, RAL 8017 Rotbraun i RAL 7028 Gelb Ausgabe. Ten późny przyjęty oficjalnie wariant RAL 7028 został wprowadzony prawdopodobnie ok. października 1944 roku i miała bardziej zielono-szary odcień niż wcześniejsze wersje. Zapasy Dunkelgelb miały być wykorzystywane do nanoszenia wzorów kamuflażu oraz malowania drobnego sprzętu, który nie jest przenoszony przez wojska lub używany tylko na froncie domowym. Rozporządzenie zabraniało użycia Dunkelgelb do malowania ciężkiego sprzętu transportowanego na otwartych wagonach kolejowych, gdyż w ten sposób stałyby się one łatwo wykrywalnymi celami dla alianckich ataków powietrznych, choć w innym paragrafie zawierało przeciwne stwierdzenie, zwracając uwagę na konieczność wysłania sprzętu sprzętu na front niezależnie od problemów z dostawami farby Olivgrün. Już używany lub zapasowy sprzęt mógł być w razie potrzeby kamuflowany pastami maskującymi. W praktyce producenci często nie przestrzegali tych zasad, gdyż dostarczanie żołnierzom sprzętu było ważniejsze niż zapewnienie, że będzie on dostarczony w odpowiednim malowaniu i stosowali wszystkie dostępne farby, łącznie z podkładami.