HTMS Thonburi był syjamskim okrętem obrony wybrzeża, klasyfikowanym czasami jako pancernik obrony wybrzeża, z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej Stępka pod tę jednostkę została położona w 1936 r., wodowanie nastąpiło w lipcu 1937 r., a wejście do służby miało miejsce w styczniu 1938 roku. Całkowita długość okrętu wynosiła w chwili wodowania 77 m, przy szerokości 14,4 m oraz zanurzeniu wynoszącym ok. 4,2 metra. Wyporność dochodziła do ok. 2.270 ton, a prędkość maksymalna to ok. 15,5 węzła. Uzbrojenie w chwili wodowania składało się między innymi z czterech dział kal. 203 mm, czterech armat uniwersalnych kal. 76 mm czy 4 działek przeciwlotniczych kal. 20 mm.
HTMS Thonburi, wraz ze swoją siostrzaną jednostką HTMS Sri Ayudhya, zostały zamówione przez marynarkę wojenną Syjamu, a za ich zbudowanie odpowiadały japońskie zakłady Kawasaki. Przy projektowaniu oraz budowie obu tych jednostek opierano się bardzo wyraźnie na doświadczeniach wyniesionych z eksploatacji jednostek klasy Ratanakosindra. Przede wszystkim na nowych okrętach, w stosunku do poprzedników, zainstalowano zdecydowanie silniejsze uzbrojenie główne (działa kal. 203 mm zamiast 152 mm), a i same jednostki zostały wyraźnie powiększone oraz lepiej opancerzone. Nawiasem można dodać, że artyleria główna HTMS Thonburi oraz HTMS Sri Ayudhya była taka sama jak japońskich ciężkich krążowników (np. klasy Mogami). Obie jednostki były oceniane jako wysoce użyteczne we flocie syjamskiej. Natomiast szlak bojowy HTMS Thonburi był stosunkowo krótki, bowiem przyszło mu stoczyć w toku II wojny światowej jedną poważniejszą bitwę morską – bitwę pod Koh Chang w styczniu 1941 r. – która zresztą skończyła się sromotną porażką strony syjamskiej.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
