Tamiya 61026 Hawker Sea Harrier

Model plastikowy do sklejania. Jeżeli szczegółowe zdjęcia zawartości nie pokazują inaczej, zestaw NIE zawiera kleju, farb i ewentualnych narzędzi, a wyłącznie elementy modelu i kalkomanie (jeśli występuje).

BAe Harrier to brytyjski jednomiejscowy samolot myœliwski, szturmowy i rozpoznawczy V/STOL o konstrukcji duralowej, półskorupowej. Poczštków konstrukcji Harriera należy szukać w 1957 roku, kiedy Lord Sydney Camm z Hawker Aircraft i dr Stanley Hooker z Bristol Siddeley Engines przystšpili do konstrukcji samolotu taktycznego wykorzystujšcego najnowszy silnik turbowentylatorowy konstrukcji zakładów Bristol, znanego wtedy pod oznaczeniem BS.53. Przystosowano go specjalnie do pionowego wektora cišgu zapewniajšcego pionowy start samolotu o stałym skrzydle. Gazy wylotowe z silnika kierowane były do czterech przestawianych dysz umieszczonych parami z przodu i z tyłu kadłuba. Zakres obrotu dysz przekraczał 90 stopni, co pozwalało kierować gazy wylotowe bezpoœrednio do tyłu w czasie normalnego lotu, pionowo w dół do startu i lšdowania lub na dowolny kšt w fazie przejœciowej. Dookoła silnika Camm skonstruował zwarty, konwencjonalny, metalowy płatowiec w układzie górnopłata. W przedniej częœci kadłuba znajdowała się jednoosobowa kabina, obok której umieszczone były dwa stałe nieruchome wloty powietrza do silników o przekroju półkolistym. Dwukołowe podwozie główne i jednokołowe zabudowano w układzie tandem w centralnej osi kadłuba. Pierwszy z szeœciu prototypów wzniósł się w powietrze po raz pierwszy 21 paŸdziernika 1960 roku. Po niecałym roku dokonano kompletnego przejœcia z pionowego wznoszenia do lotu poziomego i ponownego zawisu. W lutym 1965 roku rzšd Wielkiej Brytanii zamówił szeœć samolotów doœwiadczalnych. Były to pierwsze egzemplarze, którym nadano nazwę Harrier. Oprócz Wielkiej Brytanii jedynym użytkownikiem standartowych samolotów Harrier jest marynarka wojenna Hiszpanii, gdzie maszyny te znane sš pod nazwš Matador. Do chwili obecnej powstało kilkanaœcie wersji samolotu Harrier. Chronologicznie pierwszš był Harrier GR.1 (samolot szturmowy, który wszedł do służby w 1969 roku). Szybko powstała wersja T.3, czyli dwuosobowa wersja szkolna Harriera GR.1. Kolejnš wersjš jest Harrier GR.3, który jest najnowoczeœniejszš wersjš szturmowš tego samoloty wyposażonš w silniki Pegasus 11 Mk 103. Od 1978 jest również produkowana wersja oznaczona jako Sea Harrier, której to model FRS.MK.1 zasłużył się wybitnie w czasie wojny o Falklandy w 1982 roku jako samolot myœliwsko-szturmowy. W wyniku doœwiadczeń wyniesionych z tej wojny powstała wersja FA.2, która ma lepszš awionikę, w tym œwietny radar Blue Vixen, większy udŸwig oraz może korzystać z szerszego wachlarza uzbrojenia. Dane techniczne (wersja GR.3): długoœć: 14,37m, rozpiętoœć skrzydeł: 7,6m, wysokoœć: 3,42m, prędkoœć maksymalna: 1185km/h, prędkoœć wznoszenia maksymalna: 254m/s, promień działania bojowego: 420km, uzbrojenie: stałe-nie posiada , podwieszane-do 3176 kg ładunku.