Quickboost 72537 Heinkel He 111 front of engine HASEGAWA/REVELL

Junkers Jumo 211 był niemieckim silnikiem lotniczym z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej wyprodukowanym przez Junkers Flugzeug- und Motorwerke AG. Po raz pierwszy został przetestowany w 1936 roku. Silnik -  w wersji Jumo 211 C - miał masę 585 kilogramów, przy objętości skokowej 35 litrów. Szacuje się, że w sumie wyprodukowano ok. 68.200 egzemplarzy tego silnika lotniczego. Był jednym z najważniejszych niemieckich silników lotniczych doby II wojny światowej.

Junkers Jumo 211 był 12-cylindrowym silnikiem widlastym, zbudowanym w układzie odwróconego V12, chłodzonym cieczą. Silnik został opracowany przez zespół inżynierów pod kierownictwem Hugo Junkersa. W tej jednostce napędowej zastosowano dwie ważne innowacje: system odwróconego V12, a przede wszystkim – bezpośredni wtrysk paliwa do cylindrów, co wyraźnie poprawiało osiągi silniki. Posiadał również sprężarkę, dzięki czemu samoloty nim napędzane zachowywały limit mocy maksymalnej na dużych wysokościach. Od chwili wejścia do produkcji seryjnej silnik Junkers Jumo 211 był stale udoskonalany i w kolejnych wersjach osiągał coraz większe moce maksymalne, przykładowo: Jumo 211 A miał moc 1085 KM, model Jumo 211 C– już 1184 KM, a w wersji Jumo 211  P dochodziła ona już do 1479 KM. Silnik Junkers Jumo 211 posłużył jako jednostka napędowa dla kilku udanych niemieckich samolotów doby II wojny światowej. Napędzał takie maszyny jak na przykład: Focke-Wulf Ta-154 Moskito, Heinkel He-111 E, H oraz Z, Junkers Ju 88 czy zwłaszcza Junkers Ju 87.