Hispano-Suiza 12Y był hiszpańsko-francuskim silnikiem lotniczym, produkowanym na potrzeby francuskich sił powietrznych, z okresu międzywojennego oraz II wojny światowej. Jego pierwsze testy miały miejsce w 1932 roku. Silnik - w wersji 12Y-45 - miał masę 515 kilogramów, przy objętości skokowej 36,05 litrów. Jego moc maksymalna dochodziła do 922 KM. Był jednym z najważniejszych silników francuskiego lotnictwa wojskowego w latach 30. XX wieku.
Hispano-Suiza 12Y był 12-cylindrowym silnikiem widlastym, rzędowym, chłodzonym wodą. Jego ogólne założenia konstrukcyjna bazowały na wcześniejszym i mniejszym silniku Hispano-Suiza 12X. W stosunku do swego poprzednika, różnił się przede wszystkim rozmiarami i pojemnością skokową, ale też rozwiązaniami mechanicznymi zastosowanymi w tłokach, zaworach i całych cylindrach, które zresztą też zostały przeprojektowane. Silnik, już w pierwszych wersjach, posiadał również turbosprężarkę. W toku produkcji seryjnej powstało bardzo wiele wersji rozwojowych silnika Hispano-Suiza 12Y, jak na przykład: model 12Ydr z 1934 roku o mocy 800 KM, 12Ydrs o mocy 860 KM, czy też 12Y-45 o mocy już 920 KM. Silniki Hispano-Suiza 12Y różnych wersji napędzały takie samoloty jak na przykład: Amiot 370, Arsenal VG-33, Dewoitine D.510, D.513 czy zwłaszcza D.520 oraz Morane-Saulnier MS-406. Warto dodać, że silnik tego typu był również produkowany licencyjnie w ZSRR pod oznaczeniem Klimow M-100.