Shiratsuyu (jap. Lśniąca Rosa) był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1933 r., wodowano w kwietniu 1935 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej we wrześniu 1936 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 107,5 m, szerokość 9,9 m, a faktyczna wyporność pełna – 1.700 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Shiratsuyu dochodziła do 34 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 5 dział 127 mm w dwóch podwójnych i jednej pojedynczej wieży, a uzbrojenie dodatkowe to 2 karabiny maszynowe kal. 13 mm, miotacze bomb głębinowych oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm. z ośmioma torpedami zapasowymi.
Shiratsuyu był pierwszym niszczycielem typu o tej samej nazwie – tj. Shiratsuyu. Jednostki tego typu powstały z poszanowaniem limitów wyporności narzucanych na rząd w Tokio przez międzynarodowe traktaty rozbrojeniowe, zwłaszcza traktat londyński z 1930 roku. Jednostki tego typu stanowiły w istocie modyfikację okrętów klasy Hatsuharu – jednocześnie oznaczały chwilowe wycofanie się floty japońskiej z budowy wielkich niszczycieli pokroju typu Fubuki. W stosunku do typu Hatsuharu, jednostki typy Shiratsuyu różniły się znacznie poprawioną statecznością, węższym kadłubem i mniejszą wypornością. Zachowano to samo uzbrojenie artyleryjskie, ale wzmocniono uzbrojenie torpedowe. Piętą achillesową okazało się bardzo słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które w toku wojny na Pacyfiku nieustannie modernizowano i wzmacniano. Niszczyciel Shiratsuyu swój szlak bojowy w czasie II wojny światowej rozpoczął w mało efektowny sposób: w grudniu 1941 roku pełnił rolę osłony japońskich okrętów linowych na wodach macierzystych, a na początku 1942 r. eskortował konwoje pomiędzy Japonią a Tajwanem. Jednak już w maju tego roku - 1942 – wziął udział w bitwie na Morzu Koralowym, a w czerwcu – w bitwie o Midway. W obu przypadkach stanowił element osłony japońskich lotniskowców. Następnie, w okresie od sierpnia 1942 do lutego 1943 r. brał udział w walkach w rejonie Guadalcanal stanowiąc element tzw. Tokyo Express. W listopadzie 1943 r. walczył w bitwie w Zatoce Cesarzowej Augusty, gdzie odniósł uszkodzenia w wyniku kolizji z niszczycielem Samidare. Shiratsuyu zatonął 15 czerwca 1944 roku w wyniku zderzenia z zaopatrzeniowcem „Seiyo Maru”.
Harusame (jap. Wiosenny Deszcz) był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w lutym 1935 r., wodowano we wrześniu 1935 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w sierpniu 1937 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 107,5 m, szerokość 9,9 m, a faktyczna wyporność pełna – 1.700 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Harusame dochodziła do 34 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 5 dział 127 mm w dwóch podwójnych i jednej pojedynczej wieży, a uzbrojenie dodatkowe to 2 karabiny maszynowe kal. 13 mm, miotacze bomb głębinowych oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm. z ośmioma torpedami zapasowymi.
Harusame był szóstym niszczycielem typu Shiratsuyu. Jednostki tego typu powstały z poszanowaniem limitów wyporności narzucanych na rząd w Tokio przez międzynarodowe traktaty rozbrojeniowe, zwłaszcza traktat londyński z 1930 roku. Jednostki tego typu stanowiły w istocie modyfikację okrętów klasy Hatsuharu – jednocześnie oznaczały chwilowe wycofanie się floty japońskiej z budowy wielkich niszczycieli pokroju typu Fubuki. W stosunku do typu Hatsuharu, jednostki typy Shiratsuyu różniły się znacznie poprawioną statecznością, węższym kadłubem i mniejszą wypornością. Zachowano to samo uzbrojenie artyleryjskie, ale wzmocniono uzbrojenie torpedowe. Piętą achillesową okazało się bardzo słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które w toku wojny na Pacyfiku nieustannie modernizowano i wzmacniano. Niszczyciel Harusame swój długi szlak bojowy w czasie II wojny światowej rozpoczął od wspierania japońskich desantów na Filipinach w grudniu 1941 roku, następnie działał na wodach okalających dzisiejszą Indonezję, a w lutym 1942 r. wziął z powodzeniem udział w bitwie na Morzu Jawajskim. W tym samym roku – w czerwcu – wziął także udział w bitwie o Midway. Od sierpnia do listopada 1942 roku służył w rejonie archipelagu wysp Salomona, walcząc w rejonie Gudalcanal, stanowiąc istotny element tzw. Tokyo Express. Przez pierwsze tygodnie1943 roku pełnił zadania eskortowe i konwojowe, w toku których został poważnie uszkodzony 24 stycznia tego roku. Remont okrętu trwał aż do stycznia 1944 roku. Niszczyciel Harusame został zatopiony 8 czerwca 1944 przez bombowce B-25 Mitchell.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
