Modelik 12_05 ISU-152 rosyjskie ciężkie działo samobieżne z II wojny światowej

ISU-152 to radzieckie działo samobieżne (klasyfikowane też jako niszczyciel czołgów) z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy tego wozu pojawiły się w 1943 r., a broń weszła do produkcji seryjnej i do linii w tym samym roku. Masa pojazdu w wersji podstawowej wynosiła 46 ton. Napęd zapewniał pojedynczy silnik W-2-IS o mocy 520 KM. Uzbrojenie stanowiła armato-haubica ML-20S kal. 152,4 mm oraz jeden karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm. Działo samobieżne ISU-152 zostało opracowane w Fabryce im. Kirowa w Czelabińsku. Początkowo zakładano, że nowy wóz będzie oparty konstrukcyjnie na czołgu KW-1s, ale bardzo szybko postanowiono wykorzystać do tego celu nowy czołg ciężki IS-2. Warto dodać, że ISU-152 dzieliło bardzo wiele elementów konstrukcyjnych i podzespołów z działem samobieżnym ISU-122, co rzecz jasna świetnie ułatwiało produkcję i eksploatację obu typów pojazdów. Jako, że ISU-152 w toku działań bojowych w latach 1944-1945 wykazał się wysoką wartością bojowa, wóz pozostawał w linii lub rezerwie Armii Radzieckiej przez niemałą część Zimnej Wojny. Po 1945 r. powstały dwie zmodernizowane wersje tego pojazdu. Pierwsza z nich nosiła oznaczenie ISU-152K i została opracowana w 1953 roku. Posiadała nowy silnik (ten sam co w czołgu T-54) oraz zwiększony zapas paliwa i przewożonej amunicji. W 1959 r. powstała wersja ISU-152M, która różniła się od ISU-152K marginalnie. Między innymi wykorzystywała inny karabin maszynowy jako broń dodatkową. 

Nie wiesz czym skleić model kartonowy?

Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym

Modele są drukowane cyfrowo - niektóre kleje mogą rozpuszczać farbę! 

Farba w druku cyfrowym może być rozpuszczona przez pewne typy klejów jak butapren i podobne na tych samych rozpuszczalnikach. Przed rozpoczęciem klejenia, zalecane jest wypróbowanie stosowanego kleju na mało widocznym fragmencie modelu.