Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
I-25 był japońskim okrętem podwodnym pod którego stępkę położono w 1939 r., wodowano w czerwcu 1940 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w 1941 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 108,7 m, szerokość 9,3 m, a wyporność podwodna – 3.300 ton. Prędkość maksymalna I-25 dochodziła na powierzchni do 23,5 węzła. Główne uzbrojenie stanowiło sześć wyrzutni torped kal. 533 mm, a uzbrojenie dodatkowe - pojedyncza armata kal. 140 mm oraz dwie armaty przeciwlotnicze Type 96 kal. 25 mm. Okręt zabierał też na pokład jeden wodnosamolot Yokosuka E14Y.
I-25 był oceanicznym okrętem podwodnym typu B1, który w wielu rozwiązaniach konstrukcyjnych bazował na typie Kaiden, a zwłaszcza podtypie KD6. Różnił się jednak od swych protoplastów rozmiarami, zwłaszcza wypornością podwodną i nawodną, jak również głębokością zanurzenia, która wzrosła do ok. 100 metrów. Okręty typu B1 były też zaopatrzone w wodnosamoloty, przez co posiadały większe możliwości gdy idzie o rozpoznanie morskie, cechowały się również znacznym zasięgiem oraz wysoką prędkością nawodną. Okręt I-25 rozpoczął swój udział w wojnie na Pacyfiku od patrolowania wód w rejonie wyspy Oahu w toku japońskiego ataku na Pearl Harbor w dniu 7 grudnia 1941 r. W lutym i marcu roku następnego (1942 r.) I-25 operował na południowym Pacyfiku w rejonie Sydney i Melbourne w Australii. W maju 1942 r. okręt został skierowany w rejon Aleutów otrzymując zadania przede wszystkim rozpoznawcze. Z kolei w II połowie 1942 r. I-25 został skierowany ku zachodnim wybrzeżom USA. Okręt został zatopiony w dniu 3 września 1943 roku w wyniku ataku bombami głębinowymi przeprowadzonego przez niszczyciel USS Ellet w rejonie Nowych Hebrydów.
