KARAYA E4804 Jupiter VIIF engine

Bristol Jupiter był brytyjskim silnikiem lotniczym z okresy międzywojennego oraz początkowego etapu II wojny światowej wyprodukowanym przez Bristol Aeroplane Company. Został zaprojektowany przez sir Roya Feddena – późniejszego konstruktora m.in. silnika Bristol Hercules. Po raz pierwszy został przetestowany w locie w październiku 1918 roku. Silnik – w wersji XFA - miał masę 451 kilogramów, przy objętości skokowej 28,7 litra.

Bristol Jupiter był 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym, zbudowanym w układzie pojedynczej gwiazdy. Pierwotnie został zaprojektowany dla firmy Cosmos Engineering, która jednak w 1920 roku zbankrutowała i została przejęta przez firmę Bristol, która podjęła się jego produkcji seryjnej. Szacuje się, że powstało ponad 7.100 egzemplarzy tego silnika. Bez wątpienia była to jedna z najlepszych lotniczych jednostek napędowych lat 20. i 30. XX wieku. O jej jakości decydowało zastosowanie czterech zaworów na cylinder, co było wówczas rzadkością, staranne dopracowanie mechaniczne czy bardzo dobra relacja moc-masa. Bristol Jupiter był stale udoskonalany i w kolejnych wersjach osiągał coraz większe moce maksymalne, przykładowo: Jupiter I miał moc 400 KM, Jupiter VII F 480 KM, a Jupiter XF już 540 KM. Silnik posłużył jako jednostkową napędowa dla wielu brytyjskich samolotów wojskowych i cywilnych. Napędzał takie samoloty jak na przykład: Bristol Bulldog, de Havilland DH. 50 czy Fairey Flycatcher. Był także produkowany licencyjnie m.in.: w Japonii oraz Polsce. Posłużył też jako napęd dla takich samolotów jak Fokker F.VII czy PZL P.7.