Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Curtiss SB2C Helldiver był amerykańskim, pokładowym bombowcem nurkującym z okresu II wojny światowej w układzie dolnopłata. Oblot prototypu miał miejsce w 1940 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1943-1945. Napęd – w wersji SB2C-4 - zapewniał pojedynczy silnik Wright R-2600-20 o mocy 1900 KM. Długość samolotu wynosiła 11,18 m, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 15,17 metrów. Prędkość maksymalna dochodziła do 475 km/h. Uzbrojenie pokładowe składało się z dwóch działek AN/M2 kal. 20 mm oraz dwóch karabinów maszynowych Browning kal. 7,62 mm. Maszyna mogła też przenosić ładunek bomb o masie do 1400 kilogramów lub torpedę Mark 13-2.
Curtiss SB2C Helldiver został opracowany i wprowadzony do linii jako następca udanego samolotu Douglas SBD Dauntless. Maszyna w stosunku do swego poprzednika była wyraźnie większa, cięższa, ale miała też krótszy zasięg i była znacznie bardziej wymagająca od pilota. Rekompensowała to jednak bardzo wysoką – jak na tę klasę maszyn – prędkością maksymalną i wznoszenia. Z czasem, Curtiss SB2C Helldiver zyskał sobie bardzo dobrą opinię wśród załóg na nim latających. W toku produkcji powstało kilka wersji tego samolotu, wśród nich między innymi: SB2C-1 (pierwsza wersja produkcyjna uzbrojona w 4 km-y kal.12,7 mm oraz jeden km kal. 7,62 mm), SB2C-3 (wersja z nowym silnikiem i śmigłem), SB2C-4 (wersja o większym udźwigu) czy SB2C-5 (wersja ze zwiększoną pojemnością zbiorników paliwa). Maszyny tego typu były bardzo intensywnie używane w toku wojny na Pacyfiku w latach 1943-1945. Wzięły udział chociażby w toku bitwy na Morzu Filipińskim (1944) czy w toku bitwy w Zatoce Leyte (1944), ale też w toku zmagań na Iwo-Jimie oraz Okinawie (1945). Po zakończeniu II wojny światowej wiele samolotów tego typu zostało przekazanych np. Grecji, Francji czy Włochom.
