PT to oznaczenie długiej i różnorakiej serii amerykańskich kutrów torpedowych z okresu II wojny światowej. Można przyjąć, że pierwsze kutry z tej serii powstały na przełomie lat 1939-1940, a ich wejście do służby w US Navy jest datowane na 1940 rok. Kutry typu PT miały wyporność 30 ton, ich długość wahała się od 21 do 24 m, przy szerokości od 6 do 7 metrów. Prędkość maksymalna kutrów PT wynosiła 39-40 węzłów. W toku II wojny światowej na jednostkach tego typu montowano różnego rodzaju uzbrojenie strzeleckie i artyleryjskie, ale często spotykano następująca konfigurację: dwa karabiny maszynowe M2 kal. 12,7 mm, pojedyncze działko Oerlikon kal. 20 mm oraz 4 wyrzutnie torped kal. 533 mm.
Korzenie kutrów serii PT sięgają lat 1938-1939, kiedy to US Navy postanowiła nabyć nowe kutry torpedowe o wysokiej prędkości maksymalnej. W związku ze sporymi problemami, jakie napotkano przy projektowaniu tego typu okrętów, postanowiono nabyć prawa licencyjne do takich okrętów w Wielkiej Brytanii w firmie British Power Boat. Produkcję nowych kutrów zlecono amerykańskiej firmie Elco (tzw. typ PT-10) , która zresztą na początku 1941 roku opracowała własną wersją nowego kutra – większą i zdecydowanie lepiej uzbrojoną (tzw. typ PT-20). Jednak w związku z protestami firm Huckins i Higgins, także kutry tych producentów (zbliżone do tych produkowanych w Elco) weszły do służby w US Navy. Warto dodać, że już na początku 1942 roku firma Elco opracowała kolejną wersję rozwojową (tzw. typ PT-103), która była powiększona w porównaniu do tzw. typu PT-20. Lwia część kutrów z serii PT służyła na Pacyfiku, walcząc przeciwko flocie japońskiej np. w toku zmagań w rejonie wyspy Gudalcanal w latach 1942-1943. Jednym z najsłynniejszych kutrów tego typu był PT-109, którym w 1943 roku dowodził przyszły prezydent USA – John Fitzgerald Kennedy.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym