Hat 8100 Late Roman Medium Infantry

Model plastikowy do sklejania. Jeżeli szczegółowe zdjęcia zawartości nie pokazują inaczej, zestaw NIE zawiera kleju, farb i ewentualnych narzędzi, a wyłącznie elementy modelu i kalkomanie (jeśli występuje).

W toku całej historii Imperium Romanum, piechota stanowiła główny element rzymskiej armii i rolę tę – pomimo znaczącego wzrostu znacznie kawalerii – utrzymała także w okresie III-V w. ne. Niewątpliwie jednak legion rzymski z doby późnego Cesarstwa był zupełnie inną jednostką, aniżeli jednostka o tej samej nazwie z czasów Juliusza Cezara czy Oktawiana Augusta. Przede wszystkim późnorzymski legion liczył znacznie mniej ludzi. Przyjmuje się, że najczęściej miał siłę od 1.000 do 3.000 ludzi, wobec 5.000 ludzi w legionie z I w. ne. W okresie tzw. Kryzysu III wieku (235-284 r. ne), jak również w IV w. ne znacznie wzrosła również liczba legionów. Także wyposażenie legionistów uległo zdecydowanej zmianie. Tarcza stała się znacznie lżejsza i często była okrągła, a nie prostokątna, jak w przypadku scutum z okresu wcześniejszego. Wprowadzono też na wyposażenie produkowane na dużą skalę znacznie tańsze hełmy, zamiast hełmów typu galijsko-cesarskiego, jakościowo dużo lepszych, ale droższych z I-II w. ne. Jako pancerzy nie stosowano już słynnej lorica segmentata, ale przede wszystkim pancerze łuskowe i kolczugi. Uzbrojeniem pozostały nadal oszczepy, lecz zaczęto też na duża skalę stosować włócznie. Bronią boczną nadal pozostawał miecz, ale uległ on (przeważnie) wydłużeniu w stosunku do klasycznego gladiusa. Pojawiły się też zupełne rodzaje broni, jak chociażby plumbata, czyli lekkie strzały przeznaczone do ręcznego rzucania przez legionistów.