Luchs (niem. ryś) jest współczesnym, niemieckim, kołowym bojowym wozem rozpoznawczym. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1968 roku, a produkcja seryjna trwała w latach 1975-1977, kończąc się wytworzeniem 408 sztuk. Luchs jest napędzany silnikiem Mercedes-Benz OM403A o mocy 300 KM (w przypadku stosowania benzyny) oraz 390 KM (w przypadku stosowania oleju napędowego). Uzbrojenie pojazdu to pojedyncza armatka automatyczna Rheinmetall Mk.20 Rh 202 kal. 20 mm oraz 1 karabin maszynowy MG3 kal. 7,62 mm.
W latach 60. i 70. XX wieku wprowadzono do służby w Bundeswehrze nowe i wysoce mobilne czołgi (Leopard 1) oraz bojowe wozy piechoty (Marder 1) produkcji niemieckiej co wymusiło opracowanie również nowego kołowego wozu rozpoznawczego. W efekcie tych prac powstał Luchs. Wóz ten cechuje się wysoką prędkością maksymalną oraz bardzo wysoką mobilnością – posiada możliwość pokonywania przeszkód wodnych bez specjalnego przygotowania oraz jest obsługiwany przez dwóch kierowców – jednego z przodu pojazdu, a drugiego z tyłu. Dzięki temu Luchs może bardzo szybko wycofać się z pola walki w przypadku zagrożenia. Podobnie jednak jak inny pojazdy Bundeswehry – Fuchs – cechuje się skomplikowaną konstrukcją, wymagającą od użytkownika wysokiej kultury technicznej i dobrego zaplecza logistycznego. Trafił na wyposażenie tylko niemieckich sił zbrojnych i w chwili obecnej (2018 rok) został częściowo zastąpiony przez wóz Fenek.
Leopard 2 jest współczesnym, niemieckim czołgiem podstawowym III generacji. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1973 roku, a produkcja seryjna rozpoczęta w 1979 r. trwa do dzisiaj. Do chwili obecnej (2018 r.) wyprodukowano 3480 czołgów tego typu. Leopard 2 jest napędzany silnikiem MTU MB 873 Ka 501 o mocy 1500 KM. Uzbrojenie pojazdu to pojedyncza armata Rheinmetall Rh-M-120 kal. 120 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG3 kal. 7,62 mm.
Leopard 2 powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie na nowy czołg podstawowy ogłoszone przez Bundeswehrę już na początku lat 60. XX wieku. Nowy wóz miał zastąpić w armii zachodnioniemieckiej czołgi Leopard 1. Początkowo podjęto kooperację z firmami amerykańskimi (np. koncernem Chrysler) w projekcie oznaczonym jako MBT-70. Jednak po kilku latach współpracę zakończono i dalsze prace skupiły się wyłącznie w firmach niemieckich. Pomimo bardzo długiego procesu prac analitycznych, studyjnych i eksperymentalnych trwającego niemal 15 lat, wprowadzony do linii w 1979 roku Leopard 2 okazał się konstrukcją rewolucyjną i deklasującą ówczesne konstrukcje radzieckie. Przez wielu analityków jest uznawany za pierwszy w historii czołg III generacji, do której można zaliczyć np. M1 Abrams, francuskiego Leclerca czy dużo późniejszy rosyjski czołg T-90. Leopard 2 cechuje się przede wszystkim niespotykaną – przed 1979 rokiem - w czołgach tej klasy mobilnością i manewrowością, dzięki zastosowaniu potężnego silnika o mocy 1500 KM. Posiada również bardzo dobry pancerz, wykorzystujący kompozyty oraz SKO (system kierowania ogniem). Został również uzbrojony w świetną armatę Rh-M-120, która w latach 80. i 90. XX wieku stała się standardem dla wielu krajów NATO. W toku produkcji seryjnej powstało kilka wersji czołgu Leopard 2 z których na szczególną uwagę zasługują dwie: A 4 oraz A 6. Wersja A 4, która pojawiła się po raz pierwszy w 1985 roku, posiada wysoce zaawansowany i ulepszony w stosunku do wersji wcześniejszych SKO, jak również ulepszony pancerz na wieży i w przodzie kadłuba. Jest to również wersja najszerzej eksportowana. Na początku XXI wieku powstała wersja A 6, która przede wszystkim otrzymała armatę Rh-M-120 o znacznie wydłużonej lufie (L/55), co wydatnie poprawiło jej zdolności penetracyjne. Najnowszą wersją rozwojową czołgu Leopard 2 jest wersja A 7, która weszła na wyposażenie Bundeswehry w 2014 roku. Ze względu na bardzo wysoką wartość bojową Leopard 2 został wyeksportowany do wielu krajów, m.in.: Austrii, Chile, Danii, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Norwegii czy Polski, która posiada 247 czołgów tego typu w wersjach A 4 i A 5.
Bundeswehra (niem. Bundeswehr) została sformowana w 1955 roku i w okresie Zimnej Wojny stanowiła siły zbrojne Niemiec Zachodnich (RFN). Natomiast po upadku komunizmu w NRD i zburzeniu muru berlińskiego stała się siłami zbrojnymi już zjednoczonych Niemiec. Jej komponent lądowy to rzecz jasna wojska lądowe (niem. Heer). W toku Zimnej Wojny postrzegano ją jako armię, która jako pierwsza wejdzie w interakcję z przewidywanym sowieckim atakiem i która będzie ponosiła spory ciężar prowadzenia działań przeciwko radzieckiej inwazji. Z tego względy kładziono w niej ogromny nacisk na rozwój wojsk pancernych i zmechanizowanych. Na początku lat 70. XX wieku zachodnioniemiecka dywizja piechoty zmechanizowanej posiadała trzy brygady: dwie zmechanizowane i jedną brygadę pancerną. Na stanie posiadała ona między innymi 252 czołgi, 190 bojowych wozów piechoty (BWP), 124 transportery opancerzone czy 63 haubice samobieżne. W sumie liczyła ok. 26.600 ludzi. Warto dodać, że w szczytowym momencie Zimnej Wojny Bundeswehra liczyła ok. 495 tys. żołnierzy i 170 tys. pracowników cywilnych. Składała się z 12 dywizji podzielonych na 3 korpusy ogólno-wojskowe – większość z nich stanowiły właśnie dywizje zmechanizowane. Po 1989 roku Bundeswehra przeszła liczne reformy, które zmierzały do jej redukcji oraz wprowadzenia na wyposażenie nowego sprzętu. Przykładowo w 2011 r. poniechano poboru do wojska, a w tym samym roku wdrożono reformę, która miała zmniejszyć Bundeswehrę do 185 tys. żołnierzy służby czynnej i 40 tys. rezerwistów. Wycofano się z formowania dywizji piechoty zmechanizowanej, a niemiecka piechota (pomijając wojska spadochronowe oraz specjalne) służy teraz w batalionach piechoty zmotoryzowanej (Brygada Wielonarodowa) oraz w brygadach grenadierów pancernych (piechota zmechanizowana) w 1 i 10 Dywizji Pancernej. Warto dodać, że piechota posługuje się nowoczesnymi kołowymi transporterami opancerzonymi (KTO) Boxer oraz bojowymi wozami piechoty (BWP) Puma, które zastępują w linii BWP Marder. Podstawową bronią strzelecką niemieckiej piechoty jest karabinek Heckler und Koch G36 kal. 5,56 mm, a podstawowym ręcznym karabinem maszynowym - Heckler und Koch MG4 także kal. 5,56 mm.
Transportpanzer 1 Fuchs (niem. lis) jest współczesnym niemieckim kołowym transportem opancerzonym na podwoziu trzyosiowym. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w latach 60. XX wieku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1979 roku, która z przerwami jest kontynuowana do chwili obecnej (2017 r.). Fuchs jest napędzany silnikiem Mercedes-Benz OM402A o mocy 320 KM.
Fuchs powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie Bundeswehry na nowy kołowy transporter opancerzony z 1963 roku. Po wielu latach konkursów i szczegółowych analiz zdecydowano się na przyjęcie do służby wozu opracowano przez firmę Daimler-Benz. Fuchs cechuje się wysoką prędkością maksymalną (ponad 100 km/h), dobrą manewrowością, mobilnością i stosunkowo niską awaryjnością. Jest jednak konstrukcją wysoce skomplikowaną, wymagającą od użytkownika wysokiej kultury technicznej i dobrego zaplecza logistycznego. Pewną wadą jest również brak stałego uzbrojenia chociażby w postaci karabinu maszynowego. Powstało kilka wersji pojazdu Fuchs, jak na przykład wersja dowódcza (FuFu), wariant sanitarny czy ochrony lotnisk. W 2001 roku rozpoczęły się również testy pojazdu Fuchs 2, podjęte przez firmę Rheinmetall Landsysteme. Jedną z jego wersji jest wóz rozpoznawania skażeń (NBC). Pojazdy Fuchs 2 zostały dostarczone Zjednoczonym Emiratom Arabskim w 2007 roku, a w 2015 roku pojazdy tego typu zamówił również Kuwejt.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
