HCP 112A to oznaczenie serii normalnotorowych wagonów osobowych, która była produkowana w latach 1969-1989 w zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu (w skrócie: HCP). Masa służbowa pojedynczego wagonu wynosiła 33,5 tony, a jego długość całkowita dochodziła do 24,5 m przy szerokości 2,88 metra. Wagon zapewnia 54 miejsca siedzące. Wagon 112A został skonstruowany jako wagon 1. klasy, a w chwili obecnej jest eksploatowany przez PKP Intercity (PKP IC). Wagon powstał jako rozwinięcie modelu 104A. W stosunku do swego protoplasty różni się przede wszystkim wydatnie zwiększoną liczbą miejsc siedzących czy zwiększoną masą służbową. Jest również bardzo podobny do ,produkowanego równolegle z nim, wagonu 111A, zapewnia jednak wyższy komfort podróżnym, a jego przedziały w wersji pierwotnej były 6-, a nie 8-osobowe jak w modelu 111A. W toku długiej produkcji powstało wiele wersji i modernizacji wagonu 112A, różniących się przede wszystkim rodzajem ogrzewania czy wystrojem przedziałów.
EM10 (inne oznaczenie: HCP 405E) to prototypowa lokomotywa elektryczna, która była produkowana w latach 1990-1991 w zakładach im. Hipolita Cegielskieg w Poznaniu (skrót: HCP). W sumie powstały jedynie 4 lokomotywy tego typu. Masa służbowa pojedynczej lokomotywy wynosi 72 tony, a jej długość ze zderzakami – 16,34 m. Średnia kół równa się 1100 mm, przy układzie osi Bo’Bo’. Lokomotywy EM10 zostały opracowane we współpracy Ośrodka Badawczo-Rozwojowego „Tabor” w Poznaniu oraz Instytutem Elektrotechniki w Warszawie. Celem było stworzenie nowoczesnej, elektrycznej lokomotywy manewrowej o możliwie jak najlepszych cechach użytkowych, które miały umożliwić przetestowanie w praktyce takich nowinek technicznych jak rozruch impulsowy czy mikroprocesorowy układ sterowania. Finalnie, powstały lokomotywy dedykowane pracom manewrowym ,ale też zdolne do ciągnięcia niewielkich składów pasażerskich i towarowych. W związku z problemami finansowymi z początku lat 90. XX wieku PKP nie zdecydowało się na dalszy rozwój konstrukcji, a posiadane lokomotywy w 2004 roku zostały zmodernizowane w zakładach Newag w Gliwicach.
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
HCP 111A to oznaczenie serii normalnotorowych wagonów osobowych, która była produkowana w latach 1969-1989 w zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu (w skrócie: HCP). Masa służbowa pojedynczego wagonu wynosiła 39,5 tony, a jego długość całkowita dochodziła do 24,5 m przy szerokości 2,91 metra. Wagon zapewnia 80 miejsc siedzących przy 170 miejscach w ogóle. Wagon 111A został skonstruowany jako wagon 2. klasy, w chwili obecnej eksploatowany przez PKP Intercity (PKP IC) oraz Przewozy Regionalne sp. z o.o. Wagon powstał jako rozwinięcie modelu 104A. W stosunku do swego protoplasty różni się przede wszystkim wydatnie zwiększoną liczbą miejsc siedzących czy zwiększoną masą służbową. W toku długiej produkcji powstało wiele wersji i modernizacji wagonu 111A, a dalsze modernizacje trwały także po jej ustaniu. Za przykład można tu wskazać daleko idącą modernizację dokonaną przez zakłady PESA w 2010 roku (wagony 161A, 162A i 163A) czy Newag w 2013 roku (wagony 168A). W okresie 1969-1989 powstało 2825 egzemplarzy wagonu HCP 111A, co czyni go najdłuższą serią wagonów produkowanych w Polsce.