Aber 72L-75 Lufa U-5TS (2A20) 115mm do rosyjskiego czołgu T62

U-5TS (inne oznaczenie: 2A20) to armata czołgowa kalibru 115 mm z okresu Zimnej Wojny oraz czasów współczesnych. Pierwsze prototypy tego działa powstały pod koniec lat 50. XX wieku, a działo weszło oficjalnie do służby w 1961 roku. Długość lufy wynosi 52,6 kalibrów, czyli 604,9 centymetrów. Szybkostrzelność waha się od 6 do 10 strzałów na minutę i w dużym stopniu jest determinowana rodzajem amunicji oraz wyszkoleniem załogi. Przyjmuje się, że zasięg efektywnego strzału w poziomie dochodzi do 2000-2200 metrów. Prędkość początkowa pocisku typu APFSDS, czyli przeciwpancernego pocisku podkalibrowego stabilizowanego brzechwowo z odrzucanym sabotem, dochodzi do 1600 m/s. Wartość ta, w chwili wprowadzenia armaty do służby, wraz z pozostałymi parametrami balistycznymi, stawiała ją zdecydowanie w światowej czołówce. Armata U-5TS została od samego początku opracowana jako działo przede wszystkim przeciwpancerne, zdolne do niszczenia NATO-wskich czołgów M-48 Patton czy Centurion na stosunkowo dużych odległościach. W jej konstrukcji wykorzystano co prawda wiele elementów z działa D-10, ale wprowadzono kilka istotnych modyfikacji, z których kluczową było zastosowanie „gładkiej” lufy pozbawionej gwintowania, co było wówczas (przełom lat 50 i 60.) wielką nowością. Zastosowano też na szeroką skalę amunicję podkalibrową z odrzucanym sabotem, co jeszcze bardziej poprawiło parametry tej armaty. Przyjmuje się, że działo U-5TS jest w stanie przebić płytę pancerną ze stali o grubości 300 mm z 1000 metrów. Tym samym mogła ona na tym dystansie bez problemu zniszczyć dowolny czołg NATO aż do przełomu lat 70. i 80. XX wieku, kiedy to do linii weszły wozy Leopard 2 czy M1 Abrams! Armata stanowiła główne uzbrojenie czołgu T-62.