Karabin maszynowy pilota wz.33 kal. 7,92 mm był powszechnie stosowany w polskich samolotach wojskowych II RP w latach 1933-39. Używany był między innymi w samolotach PZL P.11c, P.24, PZL.23 Karaś i PWS-26.
Zestaw zawiera cztery żywiczne lufy karabinu (wydruk 3d z żywicy w barwie czarnej).
Zestaw przeznaczony do modeli: PZL.50A Jastrząb (KKL21, KKL37).
Nie wiesz czym skleić model kartonowy?
Przeczytaj nasz poradnik poświęcony klejom w modelarstwie kartonowym
Karabin maszynowy wz.33 był polskim, lotniczym, karabinem maszynowym kalibru 7,92 mm z okresu międzywojennego oraz wczesnych lat II wojny światowej. Jego pierwsze prototypy powstały w okresie 1931-1932, a produkcja seryjna była realizowana w latach 1933-1938. W sumie powstało ok. 670 sztuk tej broni. Długość karabinu wynosiła 100 cm, z czego długość lufy to 72 centymetry. Całkowita masa broni równała się 15 kilogramom. Prędkość początkowa pocisku dochodziła do 825 m/s, przy szybkostrzelności teoretycznej wynoszącej 1100 strz./min.
Karabin maszynowy wz. 33 został opracowany w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia (w skrócie: PWU) na użytek polskich sił powietrznych. Pracami kierował przede wszystkim inż. Bolesław Jurek. W celu przyspieszenia prac badawczo-rozwojowych oraz obniżenia ich kosztów, zdecydowano się oprzeć na konstrukcji km-u wz. 30, wytwarzanego już w PWU-FK. Nowy karabin, w stosunku do swego pierwowzoru odróżniał się innym system chłodzenia, sposobem zasilania w amunicję oraz innymi, pomniejszymi zmianami konstrukcyjnymi. Finalnie, powstała broń lżejsza, bardziej niezawodna, o zdecydowanie poprawionej szybkostrzelności teoretycznej. Karabiny maszynowe wz.33 stosowano na takich samolotach jak: PZL P.7, PZL P.11, PZL.23 Karaś czy RWD-14 Czapla.
