Citroen Traction Avant to francuski samochód osobowy z okresu międzywojennego, II wojny światowej oraz doby powojennej. Pierwsze egzemplarze tego samochodu pojawiły się w 1934 roku, a produkcja seryjna trwała z przerwami w latach 1934-1957. W jej toku powstało ok. 760.000 samochodów tego typu. Citroen Traction Avant – zależnie od wersji – był napędzany pojedynczym silnikiem o pojemności od 1,3 do 2,9 litra.
Citroen Traction Avant został zaprezentowany po raz pierwszy na salonie samochodowym w Paryżu w 1934 roku. Cechował się wówczas wieloma innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi: napędem na przednie koła, niezależnym zawieszeniem kół, hamulcami hydraulicznymi na wszystkich kołach czy nadwoziem samonośnym. Posiadał też – jak na owe czasy – nowatorską stylistyką nadwozia. Samochód cechował się świetnymi właściwościami drogowymi oraz bardzo dobrym trzymaniem się nawierzchni, nawet na zakrętach. Ze względu na stosowany silnik pojawiły się trzy główne wersje Citroena Traction Avant: 7CV (silnik o pojemności 1,3 l.), 11CV (silnik 1,9-litrowy) oraz 15CV (silnik o pojemności 2,9 l.). W chwili wybuchu II wojny światowej wiele z tych samochodów zostało zmobilizowanych i służyło jako samochody sztabowe oficerom – najpierw francuskich, a po 1940 roku - niemieckich sił zbrojnych w toku całej II wojny światowej.
Messerschmitt Me-262A Schwalbe (niem. jaskółka) to niemiecki, dwusilnikowy, odrzutowy samolot myśliwsko-bombowy o konstrukcji metalowej w układzie dolnopłata. Me-262 był pierwszym użytym bojowo samolotem odrzutowym w dziejach lotnictwa. Pierwszy lot z silnikami tłokowymi miał miejsce w 1941 roku, a z silnikami turboodrzutowymi 18 lipca 1942. Pierwszy projekt płatowca, oznaczonego jako P.1065, został przedstawiony już w 1939 roku i-o dziwo-nie różnił się w zasadniczy sposób od wersji finalnej. Bardzo szybko zdecydowano się zastosować skośne skrzydła i przetestować płatowiec w locie z silnikami tłokowymi (Jumo210) co w 1941 zakończyło się powodzeniem. W wyniku problemów z docelową jednostką napędową (silnik BMW003) pierwszy lot odrzutowy na Me-262 miał miejsce z silnikami Junkers Jumo004. Co ciekawe, Me-262 był konstrukcyjnie gotowy do produkcji seryjnej już pod koniec 1942 roku. Jednak jego wejście do linii mocno się opóżniło. Po pierwsze z powodu niedostatków materiałowych (zwłaszcza braków wolframu i chromu), co wymuszało zmiany technologiczne, po drugie z powodu awarii silników BMW003, po trzecie-z powodu oporu Hitlera, aby Me-262 był szybkim samolotem bombowym, a nie myśliwcem. W wyniku wszystkich czynników samolot wszedł do linii dopiero w 1944 roku! Zważywszy na przygniatającą już wtedy przewagę Aliantów w powietrzu, braki paliw i wyszkolonych załóg Me-262 nie mógł w większy sposób wpłynąć na bieg wojny. Niewątpliwie jednak technologicznie górował na samolotami przeciwnika, a stosunek strat wynosił 1:9 na korzyść Me-262. W sumie powstało ok.1400 maszyn, ale tylko ok.300 weszło do służby. Powstało kilka wersji rozwojowych tego rewolucyjnego samolotu min: wersja bombowa (A-2a), rozpoznawcza (A-1a/U3 oraz A-4a), myśliwska dzienna (A-1a) oraz myśliwska nocna (B-1a/U1). Dane techniczne (wersja Me-262A-1a): długość: 10,6m, rozpiętość skrzydeł: 12,6m, wysokość: 3,5m, prędkość maksymalna: 900km/h, prędkość wznoszenia: 20m/s, zasięg maksymalny: 1050km, pułap maksymalny 11450m, uzbrojenie: stałe- 4 działka MK108 kal.30mm, podwieszane-24 rakiety R4M kal.55mm, do 1000kg bomb.
Focke-Wulf Fw-190 to niemiecki, jednosilnikowy, samolot myśliwski o konstrukcji w pełni metalowej, z zakryta kabinš w układzie dolnopłata z okresu II wojny światowej. Fw-190 był uważany przez pilotów za samolot lepszy od Messerschmitta Bf-109. Wolnonośny dolnopłat z pracujšcym pokryciem Fw-190 opracowano na zamówienie Luftfahrtministerium, złożone jesieniš 1937 roku. Kurt Tank przedłożył dwie propozycje napędu - w pierwszej - przewidując chłodzony cieczą silnik Daimler-Benz DB 601, a w drugiej - nowy silnik gwiazdowy BMW 139. Wybrano ten ostatni, a rozpoczętymi wiosnš 1938 roku pracami kierował Obering R. Blaser. Pierwszy prototyp Fw-190V1 był gotowy w maju 1939 roku, a oblatał go w Bremie 1 czerwca 1939 roku kapitan Hans Sander. Drugi prototyp, FW-190V2, uzbrojony w dwa karabiny maszynowe MG131 i dwa MG17 - wszystkie kal. 7.92 mm, oblatano w październiku 1939 roku. Dla zmniejszenia oporów aerodynamicznych oba były wyposażone w tunelowy wlot powietrza w kołpaku śmigła, lecz problemy z przegrzewaniem się silnika spowodowały powrót do sprawdzonego rozwišzania osłon w postaci pierścienia NACA. Zanim na dobre rozpoczęto testy owych prototypów juz zapadła decyzja o zastąpienia silnika BMW 139 mocniejszym, lecz dłuższym i cięższym BMW 801. Wymagało to wielu zmian, wzmocnienia struktury i przesunięcia kabiny do tyłu, co później stało się z kolei źródłem kłopotów z położeniem środka ciężkości. Plusem okazało się usunięcie problemów z przenikaniem spalin i przegrzewaniem wnętrza kabiny wskutek bezpośredniego jej sšsiedztwa z silnikiem BMW 139. Z trzeciego i czwartego prototypu zrezygnowano, a Fw-190V5 z nowym silnikiem został ukończony na poczštku 1940 roku. Później otrzymał on skrzydła o powiększonej o metr rozpiętości ( z pierwotnej 9.5 m ), przez co stał się o 10km/h wolniejszy, lecz wzrosła za to prędkość wznoszenia i poprawiła się zwrotność. Oznaczono go Fw-190V5g, a wariant z krótszym skrzydłem Fw-190V5k. Pierwszych siedem maszyn serii informacyjnej Fw-190A-0 miało krótkie skrzydło, pozostałe - dłuższe. Pierwsza jednostka operacyjna wyposażona w Fw-190 - 6./JG 26 stacjonujšca w Le Bourget, zgłosiła gotowość operacyjna w sierpniu 1941 roku i juz od pierwszego spotkania nowego myśliwca z brytyjskimi Supermarine Spitfire jego przewaga nad nimi stała się widoczna. W toku wojny powstało kilkanaście wersji tego świetnego samolotu. Maszyny wersji "A", wraz s kilkunastoma modernizacjami, pełniły funkcje samolotów myśliwskich. Wersje oznaczone jako "B" oraz "C" były tylko prototypami myśliwców wysokościowych, przeznaczonych do zwalczania bombowców strategicznych, jednak nie weszły do produkcji seryjnej. Wariant "D", jako jedyny z samolotów Fw-190, był napędzany nowym silnikiem Jumo 213A o mocy 1750KM i stanowił niemiecką odpowiedź na samolot P-51 Mustang. Nowy silnik spowodował wydłużenie kadłuba o kilkadziesišt centymetrów. Ten wariant także pełnił zadania przede wszystkim myśliwskie oraz myśliwca wysokościowego. Liczne warianty wersji "F" pełniły zadania myśliwsko-bombowe, jako bezpośrednie wsparcia pola walki. Wersja "G" pełniła taką samą rolę jak "F", ale cechowała się większym zasięgiem. W toku całej wojny powstało ponad 20000 egzemplarzy tego jednego z najlepszych myśliwców II wojny światowej. Dane techniczne (wersja Fw-190A-8): długość: 9m, rozpiętość skrzydeł: 10,51m, wysokość: 3,95m, prędkość maksymalna: 656km/h, prędkość wznoszenia: 15m/s, zasięg maksymalny: 800km, pułap maksymalny 11410m, uzbrojenie: stałe-2 karabiny maszynowe MG131 kal.13mm oraz 4 działka MG151 kal.20mm (2 działka MG 151/20E dla wersji D-9).
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat
