Legend LF3D031 M1 Garand w/fixed Bayonet set

Karabin M1 Garand to amerykański karabin samopowtarzalny z okresu międzywojennego, II wojny światowej oraz doby powojennej. Pierwsze prototypy broni powstały w 1928 r., a produkcja wielkoseryjna trwała w latach 1934-1957. W sumie powstało ok. 5,5 miliona sztuk tej broni. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tej broni dochodziła do 825 m/s, a zasięg strzału skutecznego oscylował wokół 400 metrów. Praktyczna szybkostrzelność, przy dobrze wyszkolonym strzelcu, wynosiła ok. 30 strzałów na minutę. Masa broni niezaładowanej to 4,3 kilogramy, a jej całkowita długość wynosiła 1,1 metra.

Karabin M1 został opracowany przez Johna Garanda, od którego nazwiska broń wzięła swoją nazwę. Był to pierwszy karabin samopowtarzalny, stosowany na masową skalę w US Army i zastąpił jako podstawowe uzbrojenia żołnierza piechoty karabin powtarzalny Springfield M1903, który był z kolei wzorowany na niemieckim karabinie Gewehr 98. Broń była początkowo przyjmowana przez żołnierzy i oficerów ze sporą rezerwą, ale w toku II wojny światowej wykazała swoje spore zalety – przede wszystkim wysoką niezawodność, znacznie lepszą szybkostrzelność w porównaniu z karabinami powtarzalnymi i ogólnie była uznawana za konstrukcję wysoce udaną. Powstały również rozliczne wersje specjalistyczne – przede wszystkim M1C oraz M1D, które były przeznaczone dla strzelców wyborowych. Karabin M1 Garand odegrał wielką rolę w czasie II wojny światowej oraz w czasie wojny koreańskiej (1950-1953) będąc podstawową bronią żołnierza US Army oraz US Marine Corps. Został zastąpiony dopiero w 1957 r. przez karabin M14.