Po raz pierwszy na polu walki arkubalista (łac. arcuballistae) została wykorzystana przez starożytnych Rzymian jako maszyna oblężnicza albo „polowa” artyleria nie-ogniowa. W swej istocie była wielką kuszą zdolną do miotania bełtów, kamieni albo garnków wypełnionych substancją łatwopalną. Do napinania cięciwy służył specjalny kołowrotek, a maksymalną donośność tej broni można szacować na ok. 700-1100 metrów, choć to wartość jedynie przybliżona. Arkubalista weszła ponownie do użytku w okresie średniowiecza (zwłaszcza pełnego – XI-XIII wiek), będąc nie do końca trafnie nazywana kuszą wałową. Zasadą działania była nadal ta sama, nadal też stosowano kołowrotek do napinania cięciwy, ale najczęściej wykorzystywano do miotania niewielkie kamienne kule. W średniowieczu była to broń służąca do oblężeń. Z czasem została wyparta przede wszystkim przez artylerię ogniową.
Przyjmuje się, że w okresie wczesnego średniowiecza (V-X w.) w łacińskiej Europie, na polach bitew dominowała kawaleria, której szarże nierzadko rozstrzygały o losach batalii. Piechota w tym czasie, choć znacząca liczebnie, była traktowana drugorzędnie. Jednak już w pełnym średniowieczu (XI-XIII w.) ten obraz zaczął bardzo powoli ulegać zmianie, aby XIV-XV wieku zmienić się znacząco. W późnym średniowieczu piechota dość skutecznie była w stanie zmagać się z rycerską przede wszystkim kawalerią. Dwóch znaczących przykładów dostarcza wojna stuletnia (1337-1453), kiedy to pod Crecy (1346 r.) oraz Azincourt (1415 r.) angielscy łucznicy powstrzymali szarże francuskiej kawalerii i niemal samodzielnie przesądzili o wynikach tych batalii. Jednocześnie jednak, sposób prowadzenia walki piechoty zmienili Szwajcarzy, którzy stosowali taktykę najczęściej ofensywną, a siłę swej wysoce zdyscyplinowanej piechoty opierali przede wszystkim na broni kolnej – przede wszystkim pice. Przykładem może być chociażby bitwa pod Sempach z 1386 roku. Warto też pamiętać o bitwach toczonych przez husytów, którzy dzięki wykorzystaniu m.in.: taboru czy prymitywnej jeszcze broni palnej byli w stanie zadawać kawalerii znaczące porażki na polach bitew. Owe zmiany, dokonujące się w taktyce oraz uzbrojeniu piechoty na przestrzeni XIV-XV wieku sprawiły, że w zachodniej Europie na początku epoki nowożytnej to piechota będzie „królową pól bitewnych”.
Dopiero zaczynasz w modelarstwie i gubisz się w tysiącach produktów?
Zapoznaj się z poniższymi materiałami, może rozjaśnią Ci sprawę.
Chcesz pójść krok dalej i uczynić swoje dzieło nieszablonowym, dodając maksimum detali, aranżując ciekawe dioramy, tworząc niestandardowe wersje? Dowiedz się więcej na temat