MG34 (niem. Maschinengewehr 34) to niemiecki, lekki karabin maszynowy kal. 7,92 mm z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1934 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1934 r. i trwałą do 1945 roku. Prędkość początkowa pocisku dochodziła do755 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – 900 strzałów na minutę. Skutery zasięg strzału z broni zamontowanej na trójnogu dochodził do 1800 metrów. Masa broni bez podstawy czy trójnogu to 11,5 kilograma.
MG34 został opracowany w firmie Mauser, jako nowy, uniwersalny, lekki karabin maszynowy niemieckiej armii, mający zastąpić w linii pamiętające czasy I wojny światowej MG 08 oraz lMG 08/15. Prace nad bronią postępowały bardzo szybko i już w 1934 roku, a więc kilka miesięcy po ich rozpoczęciu, dobiegły końca. W ich efekcie, powstała jednak wysoce nowatorska broń mogącą być zasilana amunicją zarówno z magazynka bębnowego, jak i z taśmy amunicyjnej, mogąca być montowana na trójnogu (pełniąc rolę ckm-u), jak i być używana w oparciu o dwójnóg. Co więcej – MG34 mógł strzelać zarówno ogniem pojedynczym, jak i ciągłym. Pod względem osiągów, niezawodności i właściwości balistycznych pocisku, była to jedna z najlepszych broni w swej klasie na świecie, ale była też czasochłonna w produkcji oraz wymagająca starannej obsługi. Stąd też opracowano karabin MG42, który bazował w dużym stopniu na MG34, ale był prostszy w eksploatacji i produkcji oraz tańszy. Karabin maszynowy MG34 był podstawowym karabinem niemieckiej armii od początku II wojny światowej, a pomimo wprowadzenia do produkcji w 1943 MG42 nadal był wytwarzany i wykorzystywany jako broń dodatkowa na niemieckich pojazdach opancerzonych i czołgach.
MG42 (niem. Maschinengewehr 42) to niemiecki, lekki (uniwersalny) karabin maszynowy kal. 7,92 mm z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy tej broni powstały w 1939 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1941 r. i trwała do 1945 roku. Prędkość początkowa pocisku wystrzelonego z tej broni dochodziła do 740 m/s, a szybkostrzelność teoretyczna – aż do 1200 strzałów na minutę. Skuteczny zasięg strzału z broni opartej na dwójnogu dochodził do 2000 metrów, a donośność maksymalna – do 4700 metrów! Masa broni bez podstawy czy trójnogu to 11,6 kilograma. Karabin maszynowy MG42 stanowił w swej istocie zmodernizowaną wersję wprowadzonego do służby w 1934 r. karabinu MG34. W stosunku do swego poprzednika cechował się znacznie uproszczoną konstrukcją, która pozwalała na szybsza i tańszą produkcję masową. Zastosowano też sporą nowinkę technologiczną w procesie produkcji poprzez wykorzystywanie na szeroką skalę tzw. technologii głębokiego tłoczenia. Jednocześnie dość wyraźnie poprawiono niezawodność nowej broni. Przyjmuje się, że MG42 był mniej podatny na zabrudzenia czy warunki atmosferyczne niż MG34. Jednocześnie, pomimo uproszczenia konstrukcji MG42 zachował właściwie wszystkie cechy MG34 – świetne właściwości balistyczne, bardzo wysoką (a nawet wyższą!) szybkostrzelność teoretyczną i praktyczną, jak również zasilanie z taśm amunicyjnych. Wszystkie te elementy sprawiały, że MG42 był jednym z najlepszych karabinów w swej klasie w czasie II wojny światowej. W toku wojny wyprodukowano ok.370 tys. sztuk tej broni. Warto dodać, że MG42 stał się pierwowzorem dla późniejszego zachodnioniemieckiego MG1 oraz MG3. Często również można spotkać się z opinią, że MG42 stał się swoistym protoplastą współczesnych uniwersalnych karabinów maszynowych.
